Lieve Ano, ik zou stoppen met slaan of snijden, je kunt het beter in een boekje schrijven en tot tien tellen. Zo kan niemand iets zien en jij voelt je goed.

Serieus? Schrijven? Tot tien tellen? Op dat moment? U kidding me right... dat is niks vergeleken met snijden of slaan. Ik sla een keer ik de zoveel tijd m’n hand kapot tegen een muur. Alleen als het super slecht met me gaat, wat steeds vaker gebeurd. Mijn vriend probeerd me altijd tegen te houden. Maar ik ben er wel oke mee. Dus echt, fuck off met je tot 10 tellen, alsof dat werkt!

Hey Ano,

Wat ontzettend naar voor je dat je met dit probleem rondloopt. Het klinkt alsof je overweldigt wordt door gevoelens en geen andere uitweg ziet dan jezelf pijn te doen. Is dit voor jou op dit moment de enige manier om de heftige emoties en gevoelens af te laten vloeien?

Het klinkt alsof je erg streng en hard bent voor jezelf. Weet je hoe dat komt? En waarom de emoties soms zo hoog oplopen bij jou? Ik denk dat wanneer je daar meer inzicht in hebt, het je ook beter lukt om die aan te pakken in plaats van jezelf te pijnigen. Heb je iemand die je vertrouwt met wie je hierover kunt praten? Je hoeft dit niet alleen te doen en het is juist heel sterk en dapper van je als je je problemen onder ogen ziet en actief aanpakt.

Take care!

Wat is de reden van je frustratie? Frustreren andere mensen je of raak je gefrustreerd als iets niet lukt of...?

Sla met je onder voet tegen de muur doe het thuis op school alles ik boos of geirrtird and Ben maar doe iets van slippers aan veel beter

Ik weet precies hoe je je voelt want ik heb het ook en ik probeer te stoppen en me weer blij te voelen maar het lijkt als of iemand tegen me zegt dat ik dat niet mag doen

Maar we moeten sterk blijven.

Ik begrijp je helemaal, ik sla ook altijd tegen de muur aan waneer het leven me weer even tegen zit. Maar het is inderdaad niet goed voor je om te doen, ik hielt er een gebroken hand aan over. En je frustraties uiten met een gebroken hand is niet zo fijn, ik spreek uit ervaring

Hey Amira!

Wat vervelend dat je je hand gebroken hebt hiermee!
Is het inmiddels weer helemaal hersteld?

Het lijkt me niet fijn dat je telkens op deze manier je frustraties kwijtraakt door tegen de muur aan te slaan. Zijn er ook andere manieren waarop je je frustraties kwijt kunt raken waarbij je jezelf geen pijn en schade aanricht?
Kunnen we helpen meedenken om het op een andere manier op te lossen?

Liefs, Amy

Ik doe het ook als ik boos ben en verdrietig ik kan er ook niet mee stoppen. maar bij mij gaat mijn hand kapot en bloed het.
* Dit bericht is aangepast door de moderator.

Probeer anders eens op je knieën op je bed te zitten met een kussen voor je en dan daarin te stompen. Het lucht op, doet geen pijn en maakt geen lawaai.

Hey jongen16,

Wat vervelend voor je dat je soms zo boos en verdrietig bent en dan de drang voelt om ergens tegen aan te slaan.

Er zijn andere manieren om je boosheid en verdriet te uiten zonder dat dit schadelijk is voor je (lichamelijke) gezondheid. Het is ook goed om te kijken waar die boosheid en verdriet vandaan komt. Kun je hier met iemand over praten?

Liefs, Amy

Ik ga vaak iets van planken fzo tot het pijn doet en dan zo blijven tot ik inelkaar zak. Hier krijg je geen wondjes fzo van maar wel de pijn.
Dat is wat ik doe dan ; )

Je kunt zo'n zachte cilinder kopen ofzoiets dat boksers gebruiken en daar tegen slaan. Dan doet het minder pijn. Of je matras rechtop zetten en erop slaan ofzo 🤔 hopelijk vind je er iets op!❤️ Sterkte

Ik begrijp je heel goed want ik heb hetzelfde gehad. Maandenlang sloeg ik tegen de muur, in de hoop dat ik mijn geestelijke pijn kon omzetten in lichamelijke, zodat mijn hand (in dit geval) eventjes pijn zou doen en ik daarna van zowel vanbinnen als vanbuiten zou genezen. Ik sloeg altijd op 2 manieren: of het was tegen een gestuukte muur, waardoor mijn knokkels open gingen en er bloed aan de muur zat, of het was tegen een muur met tegels waardoor ik mijn knokkels kneusde en mijn hand opgezwollen en paars werd. Echter heb ik maanden later ingezien dat dit niks oplost en ik heb er littekens aan overgehouden. Ik heb vaker gedacht en te horen gekregen dat het veel beter is om tegen een kussen of matras te slaan, maar voor mij hielp dit niet omdat ik de pijn niet voelde in mijn hand. Dat was het moment waarop ik me besefte dat het mij niet draaide om slaan, maar om de pijn die ik daarbij voelde. En ik realiseerde me dat er meerdere manieren op aarde moesten zijn om die pijn vanbinnen te verwerken. Zoals eerder hierboven al is gezegd is dat het helpt als je inzicht krijgt over je gevoelens. Op het moment dat je je beseft waarom je je op dat moment zo voelt, heb je er inzicht over en kun je dingen voorkomen of aanpassen om je emoties te leren beheersen. Dit duurt een tijdje, ik ben er nu nog steeds mee bezig. Maar je komt er wel, ik vertrouw erin.

Geoetjes anoniem, meisje 16.

Ik heb een bokspaal gekocht

Ik denk dat ik mijn knokkel gebroken heb geslaan uit puur frustratie van k.k... ouders ik loop nu al een dag rond met een dikke hand maar als ik niet weg loop sla ik mijn hand kapot op hun terwijl ik normaal niet agressief ben maar ik kan gewoon niet langer met hun omgaan maar ik woon wel bij ze........ kan ik nog geadopteerd worden?

Hey hey, ik herken mezelf in veel van deze berichten hier boven. Al op jonge leeftijd zette ik mijn nagels in mijn arm en dat liep uiteindelijk uit op krassen en snijden. Al snel heb ik zo mijn hele arm verminkt.

Van mijn behandelaar kreeg ik de tip om een post elastiekje om mijn arm te doen en die op momenten dat ik de behoefte had om te krassen of snijden op m'n arm te laten 'knallen'. Dit geeft een soortgelijke sensatie en is stukken minder schadelijk.

De belangrijkste eerste stap als je wil stoppen met automutilatie is bepalen waar deze behoefte vandaan komt. Ben hierover compleet eerlijk tegenover jezelf.

Het kan dat je de sensatie van pijn gewoon heel fijn vind wat in principe niet slecht hoeft te zijn. Dan is het wellicht wel goed om te kijken welke alternatieve er zijn om dit gevoel te ervaren zonder jezelf en toekomt te schaden.

Komt het omdat je problemen hebt die je niet zelf denkt te kunnen oplossen? En geeft het je een tijdelijke uitweg om daar even niet aan te denken? Dan even heel cliché.. Geen probleem is onoplosbaar. Zet voor jezelf op een rijtje waar je nou tegen aan loopt en praat daarover met andere. Stel haalbare doelen voor jezelf en mocht je er echt niet uitkomen schakel dan professionele hulp in.

Ook kan het zijn dat je pijn aan het vervangen bent. Realiseer je dan dat je hierdoor een verwerkingsproces aan het uitstellen bent en de mentale pijn alleen maar opstapeld. Vaak kom je hierdoor ook in een circle terecht van schaamte>pijn>snijden/slaan>schaamte>pijn

Het kan ook dat je moeite hebt met je uiten en de zichtbare wonden een hulproep zijn. Wellicht zullen sommige mensen dit zien als aandachtstrekkerij maar dit is in deze tijd een hele natuurlijke manier van aangeven dat er iets mis is.

enc..

Wanneer ik last heb van woede aanvallen sla ook ik nog steeds mijn hand kapot. Ik ben recent opgenomen geweest en weet als geen ander dat het makkelijker praten dan doen is. Wel vind ik het heftig om te lezen dat zoals in het bericht hierboven ruzie met je ouders al een motivatie zijn om te automutileren. Ik heb het idee dat vele hierboven erg jong zijn en juist dan is het zo belangrijk dat je leert omgaan met je emoties en gevoelens.