fijn voelen met selfharm.....
ik ben een meisje van 15 jaar.
ik heb heel veel mee gemaakt te veel erge dingen en daardoor ben ik gaan snijden waneer ik me kut voel enz.
als ik me snij he dan voel ik de pijn niet (bij iedereen is dat anders) en dan wil ik gewoon geen pijn hebben of juist veel pijn.
maar na ik me gesneden heb en het schoon maak of ondere de douch ga dan krijg ik verschikkelende pijn brandende pijn maar ik vind het echt een super gevoel. soms lich ik in bed en dan denk ik aan de laatste keer dat ik me zelf pijn heb gedaan en dan word ik helemaal blij zo van pff die tijd wat was dat een fijn gevoel......
ik weet niet of dat normaal is of wel normaal. hebben jullie tips of hebben jullie mensjes dit ook wel eens mee gemaakt
tnxx alvast
Reacties
plaats reactiehey sweetie
Ik heb t zelf nooit gedaan, en heb eigenlijk geen vrienden die t doen. Maar 1 ding weet ik zeker, jezelf snijden en dat heerlijk vinden is niet helemaal gezond. Ik moet er niet aan kunnen denken t bij mezelf te doen. Ik zou er proberen mee te stoppen. Hebben je ouders het niet door dan? Als t jezelf niet lukt te stoppen ga naar je ouders. Als je dat niet durft -wat ik begrijp- ga naar de huisarts, die hebbe zwijgplicht, dus als je niet wilt dat je ouders t weten. vertellen hun t niet aan je ouders, of t moet te erg zijn, en de huisarts moet je door verwijzen.
schat, veel succes
lieff vann jeee xxx
Hoii ,
Ik doe het al 3 jaar ,
ik ben nu 78 dagen Clean ( dus niet gedaan )
en natuurlijk is er iets mis !
je bent mentaal ziek , anders kan je niett genieten van snijden , het beste is om naar de huisarts te gaan , alleen of met je ouder / ouders / verzorgers. zodat je hulp kunt krijgen , als je nog niet klaar bent om te vertellen over het snijden kun je ook beginnen met het vertellen dat je je de laatste tijd niet meer zo vrolijk voelt
succes
Hey meid,
Ik ben 14 en snij mezelf nu al een jaar. Mijn verleden was ook niet bepaald leuk en dat was dan ook de reden waarom ik ben begonnen met zelfverminking. Ik weet niet in welke staat je nu bent, maar bij mij begon het met schrammetjes, 4 maand later maakte ik met gemak wonden die zeker hechtingen zouden nodig gehad hebben. Na 6 maand was mijn mama erachter gekomen, ik ben in therapie gegaan en heb het nog altijd moeilijk met niet te snijden. Maar ik heb het geaccepteerd dat het verlangen nooit zal verdwijnen. Ik wil je waarschuwen: ik heb vreselijke littekens die nooit meer zullen verdwijnen. En dat is vreselijk, hoe goed ik me ook voelde bij het snijden, wat het achterlaat zorgt ervoor dat ik me nog slechter voel.
Dus meid, dit is een serieuze verslaving. Het klinkt raar, maar het is zo. Je wil meer omdat het je zogezegd 'beter' laat voelen maar eigenlijk.... Eigenlijk laat het verschrikkelijke tekens achter. Het beste zou zijn dat je een ouder in vertrouwen neemt en vraagt om hulp. Ik weet dat dit vreselijk klinkt, maar moest mijn mama er niet achter gekomen zijn, en ik nooit in therapie zou gegaan zijn, had ik waarschijnlijk mezelf van het leven beroofd. Dus meid, dit is serieus, aub zoek hulp! Ik smeek je, als je hulp zoekt zal je zien dat snijden niet gelukkig maakt. Aub zoek hulp <3
Als je iemand nodig hebt om mee te praten, mijn KiK is: *****
Dit bericht is aangepast door de moderator.