hoi ik ben een meisje van 13 jaar
Ik had een vriendin die ik vertrouwde ik vertelde haar alles over mijn eetproblemen en dat ik van plan was zelfmoord te plegen... Ik had het ook gedaan ik had mijn pols door gesneden maar het was mislukt ik had dat gedaan tussen de pauze dus kwam ik terug met bloedende pols terug naar school ik zei maar dat ik op glas was gevallen maar de lerares wist het wel ik weet ni hoe maar ze wist het gewoon... De volgende dag kreeg ik een gesprek met de lerares en tja ik had het gezegd dat het zelfmoord was en iedereen kwam er ook achter door mijn vriendin ze had me veraden... Dat was k*t. De school kwam er achter en mijn moeder werd gebeld om te gaan praten met de school... Dat gebeurde allemaal op vrijdag 16 januari op 15 januari had ik dus zelfmoord poging gedaan de school was hulp voor me gaan zoeken en kwam ik dus terecht in een therapie
Wat ik dus ni wilde. Op school kwamen er roddels want de mes die k jad gebruikt lag in de sloot dat had ik zelf gedaan en ze hadden dat mes opgezoncht het was een groote keukenmes... Ik werd er helemaal gek van een daarnaast raakte ik ook verslaafd aan snijden... Ik lieg en zei altijd dat ik gestopt was met het snijden maar dat was helemaal ni zo... Dat therapie vond/vind ik maar nix
En dus zei ik 2 weken geleden ofzo dat ik wilde stoppen
En dat mocht ni ik mogt wel stoppen met dat therapie die ik volg maar ze gaan een ander therapie voor me zoeken en dat vind ik egt gewoon klote! Het gaat beter met me en heb nu al 1 week lang ni gesneden maar eergister was mijn moeder daar geweest voor een afspraak over dat stoppen en ja ze zeggen dat het heel slecht met me gaat, maar wat weten zij er nou van ik weet het zelf ook wel of het goed gaat of ni jet ging egt prima maar nu ik dat hoorde van wat ze zeiden gaat het in eens slecht. Het lijkt alsof ze me ni begrijpen... En ik denk er aan om weer gewoon te beginnen met het snijden en zelfmoor te plegen en ik weet wel hoe ik moet snijden in men pols verticaal ik weet gewoon nu geen raad meer bij mezelf... Ik wil mijn eigen keuzes kunnen maken maar dat mag ik dus niet... En dta maakt me zo boos!! En tegelijker yijd verdrietig want ik wil mezelf helpen uit mijn eigen problemen en dat begrijpen ze maar niet zelfmoord is de beste enige uitweg op dit moment voor mij....

4 apr 2015, why me?