Bewegingsdrang afvallen
Hoi allemaal,
Ik heb anorexia en ik val door bewegingsdrang af.
Nu ben ik deze week 0,4 afgevallen en heb ik een ophoging gekregen van 150 kcal. Ik beweeg 90 minuten boven wat mag en dat weten ze niet. Nu ben ik dus bang dat als ik nu ga stoppen met dat bewegen ik aankom.. zou het verstandig zijn om het af te bouwen met 15 minuten minder per 4 dagen of in een keer stoppen? Ik heb volgende week maandag pas weer wegen dus ik ben erg gespannen. Wat moet ik doen?
Reageer
Dit topic is gesloten voor verdere reacties, mocht je hierover vragen hebben dan kun je contact opnemen met de coordinator.
Reacties
plaats reactieik zou als ik jou was,
(note ik heb nooit anorexia gehad dus kan niet 100% zeggen of dit klopt)
het in stapjes afnemen in plaats van in een keer.
als je het in kleine stapjes doet dan raak je er rustig aan gewend en als je het meteen stopt kan dit leiden tot een snellere terugval dan als je kleinere stapjes neemt.
veel succes bij het wegen
Hi Nina!
Sorry dat dit antwoord pas wat later is. Ik hoop van harte dat het een beetje goed is gegaan. Onthoud echter dat als je het toch erg lastig had, dit niet jouw schuld of fout is. Een eetstoornis (of wat voor mentaal obstakel ook aanwezig is), komt voort uit angst en negativiteit, en de dingen die je erdoor doet (waar je je misschien schuldig over voelt), zijn nooit iets van JOU, maar van de negativiteit.
Ikzelf had exact dezelfde gedachten als jij, een jaar geleden. Het duurde een hele tijd voordat ik het bewegen helemaal had afgebouwd. Ik heb dit inderdaad in stappen gedaan. Althans, dat was het plan. Ik merkte echter dat dit erg lastig was. Mijn eetstoornis - en misschien herken je dit wel - gaat veel minder over gewicht en eten dan veel mensen zouden denken. Het is voor mij een uitbeelding van trauma, stress en angst. Het lukte me niet om de negatieve stemmen te woord te staan, en bouwde het bewegen onbewust weer op. Op een gegeven moment kreeg ik een andere vorm van behandeling. Mijn nieuwe coach hielp mij met het wegnemen van verantwoordelijkheid: ik mocht niet meer bewegen op de manier die de eetstoornis beval.
Kortom, ik heb beide methoden meegemaakt. Ik was vooral bang dat als ik in een keer zou stoppen met bewegen, dit ‘rampzalige’ gevolgen zou hebben. Dit bleek echter niet waar te zijn! Er zat geen verschil tussen de fysieke uitkomsten van de twee methoden. Mentaal, echter, was de tweede (in een keer stoppen) eerst extreem moeilijk (mentaal), maar vervolgens fijner.
Ik wist dat het niet mijn keuze was om te stoppen: het was echt nodig. En wanneer ik het lastig vond om te stoppen, dacht ik aan andere mensen. Stoppen zou betekenen dat mijn coach en familie rustig konden ademhalen. Stoppen zou betekenen dat ik mijn ervaring kon gebruiken om anderen te helpen.
Het lastige, maar ook het fijne, van angstgedachten is dat deze (99% van de tijd) niet waar zijn. Al mijn angsten zijn niet uitgekomen, ook niet een jaar later!
Ik geloof in je, je bent nooit alleen.
Heel veel liefs, en ik wens je een prachtig moment toe.