Dit is een ding dat erg afhankelijk is van jullie eerdere relatie.
Ik heb relaties gehad waarin we eigenlijk gewoon super goed bevriend waren en omdat we een jongetje meisje waren dachten we dat we verliefd waren. Met deze jongens zou ik denk ik nog prima kunnen omgaan. De reden dat ik ze niet zie heeft volledig te maken met het feit dat ik verhuisd ben. Daarvoor sprak ik ze nog regelmatig.
Andere heftigere relaties zou ik niet mee bevriend kunnen raken. Deze relaties zijn uitgegaan, niet omdat de liefde op was, maar door omstandigheden erbuiten. Hoe erg ik het ook ontken, ergens is er nog iets. Ondanks dat ik al 4,5 jaar in een relatie zit met mijn huidige vriend. Ik weet niet of ik 100% mijn afstand zou kunnen houden.
Wees dus eerst eerlijk naar jezelf, vind je echt niets meer leuk aan deze jongen? Stel deze vraag ook echt aan hem.
Als je besluit door te gaan, zal hij eerst een goed gesprek met zijn vriendin moeten voeren. Of je dat nu wilt of niet, ook zij is hierbij betrokken en moet het 'goedkeuren'. Als ze zich er niet prettig bij voelt, houd het op. Anders moet hij kiezen tussen jou of haar. Dat wil je ook niemand aandoen.
Hoe het uitstraalt naar andere, ach boeiend. Zo lang je niet hand in hand loopt of aan elkaar hangt zal dat wel meevallen. Ik weet niet hoe lang het terug is dat het is uitgegaan, maar vooral na een tijdje zie je dit wel meer gebeuren.
Ik zou voor je eigen gevoel, eerst weer afspreken met mensen erbij. Dan kan je ook niet perongeluk iets doen waar je spijt van hebt. Dit is dan een soort 'test' periode waarin je kan kijken of beide het aankunnen om alleen vrienden te zijn. Ook bewijst het mooi naar die mensen dat jullie echt alleen vrienden zijn (als je daar veel om geeft)