Beste Eve het is zijn recht om te weten wat er is gebeurd al vind hij het niet leuk, ik vind dat je het moet vertellen en al vind hij het niet leuk het is jou keuze! Anders geef je hem een brief om je gevoelens te uiten. Maar ik denk om van dat schuldgevoel af te komen is het handig om met een psycholoog te praten.

Hey,
Iris hier, ik snap dat je het hem absoluut niet wil vertellen. En dat is logies maar het is wel het beste. Voor jullie vertrouwen in elkaar en voor jouzelf. Jij hebt er moeite mee en dit moet uitgesproken worden. Zolang je er mee blijft zitten worden de gedachtes erger. Ik weet hoe het is. Ik en mijn vriend willen juist al een hele tijd een kindje. Ik kreeg een half jaar geleden een miskraam en durfde het niet te vertellen omdat ik bang was zijn hart te breken omdat hij het al zo lang zo graag wilt. Heb dit 1,5 maand geleden toch verteld en eerst was hij teleurgesteld omdat ik het voor me had gehouden. Daarna was hij erg blij dat ik dit toch met hem gedeeld had. Aangezien ik zelf heel erg zat met het verlies van onze kleine en dit alleen niet kon verwerken. Nu hebben we alsnog samen een soort afscheid genomen wat ons beide rust heeft gegeven.
Als je toevallig nog vragen hebt of je wilt even al je zorgen kwijt. Stuur me even een berichtje ***
You are not alone❤️
Dikke knuffel en sowiezo sterkte met het verlies

*** bericht is aangepast door moderator***

Hi girlie,

Wat vervelend en wat rot dat je je zo voelt! Ik denk dat het belangrijkste in een relatie is dat je de andere persoon altijd de waarheid vertelt. Ik zou het hem gewoon vertellen en waarom je het gedaan hebt. Het ding is, abortus doet heel veel pijn. Veel mensen praten er niet over, maar veel vrouwen hebben zo veel pijn na hun abortus. Dit komt ook omdat dit je kindje was en je een 'moederinstinct' al had gekregen op de dag dat je zwanger werd (gek hè :)). Jij had deze ook gekregen en hierdoor voel je je waarschijnlijk ook schuldig. Dit is heel erg pijnlijk voor je natuurlijk en dat begrijp ik heel goed. Het is heel erg moeilijk om van dit gevoel af te komen, wat natuurlijk heel erg naar is. Het goede nieuws is wel dat je vriendje je wel goed kan helpen met het verwerken van dit incident hopelijk. Als het heel erg wordt dan kun je altijd een psycholoog inschakelen.

Ik zal voor je bidden!
Een dikke knuffel,
Pop

Schuldgevoel is inderdaad vaak iets dat volgt na abortus, vandaar dat er in de nacontrole vaak ook gevraagt word naar je mentale staat. Aangezien nacontrolles soms ook worden uitgevoerde door je huisarts, ga ik er vanuit dat je ook hiermee langs kan gaan.
Er zijn groepen/websites waar je met mensen in contact kan komen die hetzelfde hebben doorstaan. Denk hierbij aan fara, die regelt lotgenotencontact voor abortusverwerking.

Hij moet het weten, want het is niet enkel jouw verantwoordelijkheid maar ook de zijne. Kinderen verwek je samen dus de verantwoordelijkheid draag je ook samen.