sorry dat ik het zo raar en snel heb geschreven

Je kan beter naar schrijvenonline gaan over dit onderwerp:p

Hey, ik heb ongeveer het zelfde probleem, Alleen ben ik op een site ook min of meer uitscholden om mijn verhaal. Maar ik ga door, ik wil echt graag schrijfster worden:
Redeyes
Redeye. ja, dat is mijn naam. Lach me maar uit, maar bedenk wel, mijn leven was een hel, ook voor het weeshuis. Ik ben nadat mijn beide ouders door een vliegtuig crash zijn omgekomen naar een pleeggezin gegaan. Maar daar mochten ze me niet en ben ik hier gedumpt bij het weeshuis Ik heb mijn ouders nooit gekent, ik was pas drie maanden oud, maar toch heb ik een band met ze. Ik denk zelf dat dat is omdat ik bij het ongeluk was. Niemand overleefde, behalve ik. Het is net zo vreemd als mijn rode ogen. Wat? Ja, rode ogen. Je kunt je het vast niet voorstellen, en dat is nog niet eens het ergste. Ik zie... wacht kan ik je vertrouwen? Je lacht me toch uit. Of rent gillend weg. Net als al die anderen. Goed, het maakt nu toch niets meer uit. Ik zie engelen, ze schrijven briefjes waarop staat hoe iemand is of waarom iemand zo reageerd. Zo. Begin maar te lachen. Lach zo hard dat je buik er pijn van doet. Of ren weg. Ik heb liever dat je dat doet, eigenlijk.

Zondag avond. 'Samanta, eet die mosselen nou op! Je zit er nu al een uur mee te friemelen.' Mevrouw Harpoenix zucht diep. Ze is veel te lief voor Samanta Mcclain. Ze is vreselijk. 'Ik weiger om deze ..... dingen op te eten!' zegt ze verwent. Mevrouw Harpoenix staat op en loopt naar Samanta. 'Luister,' zegt ze zacht,'Als je dit niet op eet kun je de vijver gaan schoon maken. Zonder net' Samanta schrikt overduidelijk,en begint gauw de hompjes koud vlees naar binnen te werken. De vijver schoon maken, met of zonder net, is Harpoenix lievelings straf. Samanta haat alles wat vies is, dus dat helpt aardig. 'Ik heb een mededeling.' 'U gaat met pensioen' Zegt een brutale jongen, genaamt Ronald Johnson. Een jongen die altijd wel in is voor een grapje, en ook vaak na moet blijven bij Anita, onze huishoudster en lerares. Harpoenix werpt een woedende blik op Ronald, maar negeert hem. 'Morgen komt er een echtpaar lang, ze willen graag een pleegkind en de komende maand gaan ze beslissen wie dat zal worden. Ze zullen vaak langs komen en hier zelfs slapen' Ze kijkt de groep aan. Iedereen is stil, zelfs Ronald. Dan barst iedereen los. ' Wie weet word ik het wel!' hoor ik. Ik schuif mijn stoel naar achter en loop naar boven. Ze merken het niet eens. Zodra ik uit het zicht ben begin ik te rennen. Ik weet ook wel dat ik geen kans maak, maar waarom voel ik me dan zo vreselijk? Ik sla rechts af naar de meisjesslaapzaal en plof op mijn bed. En zonder mijn tanden te poetsen, of mijn kleren uit te doen, val ik in slaap.

Dit is een goed verhaal maar denk niet dat je op deze site echt veel eraan hebt om hem te posten. Zelf schrijf ik ook en de link die ik stuurde werkt echt want dat is gewoon het forum van schrijvers waar ook tips en zoals hier boven, laten mensen andere schrijvers proeflezen om te kijken of publiek het ook leuk vindt.

Me,
Ik ben zelf echt dol op lezen, maar een boek schrijven is niks voor mij. Toen ik jouw verhaal aan het lezen was kon ik niet meer stoppen met lezen ik ging steeds sneller lezen. Dit is geen grap ik meen het. Ik vind jouw verhaal echt heel mooi!!
Toen ik klaar was vond ik het jammer dat er niet meer van was. Ik vraag me af hoe ik aan een exemplaar kan komen van jouw boek als die klaar is zodat ik het kan lezen.

Aww dankje wel dit is echt een heel groot compliment voor mij! je kunt het vervolg lezen op mijn blog: ***

* Dit bericht is aangepast door de moderator