Hey Anoniem.x,

Zo te lezen ben je momenteel flink aan het struggelen in je leven. Je doet wel vrolijk en blij tegen anderen, maar diep van binnen voel je je echt niet goed, klopt dat? Ik krijg de indruk dat je je eigenlijk heel verdrietig en somber voelt en niemand hebt om daarover te praten?

Ik vind het erg rot voor je dat je je zo voelt. Het is heel zwaar om hier allemaal in je eentje mee te dealen.
Ik lees dat je rondloop met zogeheten levensvragen als 'waarom besta ik, wat moet ik met mijn leven, wat wil ik met mijn leven' etc. Daar hoef je je niet voor te schamen. Heel veel jongeren denken wel eens na over dit soort dingen.

Wat vaak het beste helpt is om hierover te praten met iemand die jou begrijpt. Je schrijft dat de leerlingbegeleiding op school jou niet zo goed heeft geholpen. Zijn er andere (volwassenen) die je kent met wie je het hier over kunt hebben? Bijvoorbeeld je ouder(s), oom, tante, of goede kennis?

Als je je echt heel erg somber voelt en met zelfmoordgedachten rondloopt is het belangrijk dat je naar de huisarts gaat. Die kan jou dan meteen doorverwijzen naar bijvoorbeeld een psycholoog voor (intensieve) begeleiding.

Kortom, blijf hier niet alleen mee rondlopen maar zoek hulp en praat erover.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Liefs en sterkte, Amy

Hoi amyxx dat klopt maar ik durf het tegen niemand te zeggen ook niet tegen lijn ouders enzo

Hey Anoniem.x,

Ik kan me heel goed voorstellen dat het echt ontzettend eng is om iemand te vertellen over hoe je je voelt en waar je mee bezig bent. Toch denk ik dat het wel ontzettend belangrijk is dat je hier over gaat praten. Hoe meer je het voor jezelf houdt en hoe meer je het opkropt, hoe zwaarder het wordt, toch?

Kun je aangeven waarom je het niet tegen iemand durft te zeggen? Wat is het ergste dat er kan gebeuren?

Om je gerust te stellen; als jij mijn dochter was en je zou je hart bij me luchten over waar je mee zat, dan zou ik alles op alles zetten om jou te helpen en te steunen zodat jij je weer gelukkig zou gaan voelen. Ik denk dat elke ouder dat zou doen. Toch?

Ik hoop weer van je te horen en dat je hier wat aan hebt. Of kan ik nog iets anders voor je doen om je te helpen?

Liefs, Amy

hey anoniem.x ik snap wat je bedoelt. ik struggle daar ook mee. alles wat je net hebt opgenoemd kan ik bij mij zelf terug vinden. ik kan ook met niemand praten want ik heb steeds het gevoel alsof andere mensen over mij praten achter mijn rug om. zoals bv, dat is echt een plank of zij is echt lelijk. ik zeg ook tegen mijn vriendinnen ja ik ben echt lelijk en dan gaan ze allemaal lelijke dingen tegen mij zeggen. op school vind ik het niet erg maar als ik dan thuis kom in de avond loop ik een potje te janken. ik hou ook niet ervan om in de belangstelling te staan. ik hou niet van afspreken en ben erg op mezelf.
ik heb zelf ook een probleem. het stomste probleem ooit en het raarste (denk k) als je dit leest. ik heb namelijk mysofonie. zoek maar op. dan ben ik erg prikkelbaar voor het geluid van andere mensen aan het eten. ik eet dan ook altijd boven en soms eet ik aan de trap en hoor ik wat ze beneden allemal zeggen. soms hebben ze het over mij dat ik me niet moet aanstellen. als ik ze hoor praten en ze lachen dan denk ik waarom ben ik zou. kon ik maar gewoon normaal zijn en wel gewoon met mensen kunnen eten. ik heb mezelf ook gesneden maar als ik dan een kort shirt aanhad zei ik altijd dat mijn kat het had gedaan. ik doe het nu nog steeds soms
ik denk niet dat je dit leest omdat het al 4 dagen terug is dat je wat hebt geantwoord maar alsnog ik wilde het gewoon even kwijt.
groetjes, bella.2

bella.2 mysofonie heeft een half procent van de Nederlanders en 6 tot 7 heeft er kenmerken van(schatting onderzoekers) zelf denk ik dat het meer mensen hebben dan 7 procent.Maar zelf hoef je er niet voor te schamen,want redelijk veel hebben het hier, maar het is hier gewoon een taboe in Nederland helaas.En er is een vereniging van mysofonie dus daar kan je bruikbare tips van gebruiken en anders wil ik je wel helpen.En die vrienden van je zijn geen vrienden denk ik als ze gemeen zijn, je kan kenmerken van vrienden op internet zoeken om ze te vergelijken.Maar ik kan begrijpen dat veel mensen naar tegen je zijn maar er bestaat geen perfect persoon en dat moet je tegen hun zeggen als ze gemeen tegen je zijn gewoon voor jezelf opkomen en anders kan je pestraining volgen, want wil je hele leven mensen over je heen laten lopen?En zelf kan je het beste ook oefenen om te leren niks van andermans mening aan te trekken, want zo blijf je ongelukkig en loop je vast in je leven.Sterkte en veel geluk ps zeg maar als je advies over iets wilt

Hey bella.2,

Ik heb je berichtje net gelezen en ik vind het zo naar voor je dat je je zo rot voelt.
Ik lees dat je heel weinig begrip krijgt van je omgeving voor je misofonie en je niemand hebt om hierover te praten.
Dat moet echt heel zwaar voor je zijn, dat je hier helemaal in je uppie mee moet dealen!

Ik heb de indruk dat je momenteel geen behandeling krijgt wanneer ik je verhaal lees, klopt dat?
In dat geval raad ik je aan om (professionele) hulp te zoeken. De meeste mensen met misofonie kunnen goed geholpen worden met cognitieve gedragstherapie. Heb je daar wel eens van gehoord?

Ik lees dat je vriendinnen dingen tegen je zeggen waardoor jij je alleen maar rotter gaat voelen over jezelf en je het gevoel hebt dat je met niemand echt goed kan praten.
Heb je weleens een goed gesprek gehad met een van je vriendinnen waarin je uitlegt hoe kwetsend die lelijke woorden zijn die zij tegen je zeggen? Misschien hebben ze dat niet eens in de gaten en zien zij het alleen maar als grapjes. Kortom; bespreek het eens met een goede vriendin en vraag haar/hen om jou te helpen en te steunen. Er zal vast wel een vriendin tussen zitten die dit voor je wil doen?

Wat je ook kunt doen is je probleem bespreken met je mentor of vertrouwenspersoon op school. Hij of zij kan jou ook helpen en meedenken hoe jij weer lekkerder in je vel kunt gaan zitten.

Wat betreft de zelfbeschadiging; het is heel begrijpelijk dat dit nu jouw 'uitlaatklep' is, maar zoals je zelf ook wel weet is dit heel schadelijk voor zowel je lichamelijke als geestelijke gezondheid. Ik weet dat het keimoeilijk is om hier mee te stoppen, maar probeer dit toch. Zoek andere manieren om je gevoelens te uiten, bijvoorbeeld door te gaan schrijven, een rondje te wandelen of door creatief bezig te gaan. Richt de woede en het verdriet niet op jezelf. Daar ben je veel te kostbaar voor!!!

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Liefs en sterkte, Amy

Hee bella.2
Ik snap het heel goed xx