mijn hoofd zit vol aarghhh
Hoi,
ik zal even vanaf het begin beginnen. 3 jaar geleden ( ik zat in groep 8) kwam mijn vader er plots op een ochtend mee dat hij wilde scheiden van mijn moeder. ik was er kapot van. de avond daarvoor hadden we nog met z'n allen gezellig op de bank gezeten niet wetende dat het waarschijnlijk de laatste was. maar plotseling 2 weken later ging mijn vader 's avonds weg. hij kwam pas laat thuis. hij was bij een vriend geweest en heeft nagedacht, hij wilde het nog een keer proberen. ik was dolblij. maar nog steeds ben ik iedere dag bang, bang dat die ene zondag 3 jaar geleden zich zal herhalen en nu voor altijd. dat was ding 1. een paar jaar geleden (ik weet niet meer precies hoeveel) ging de telefoon, mijn oma was van de trap gevallen, ze had waarschijnlijk een tia gehad. vanaf toen ging alles steeds slechter, ze werd gediagnostiseerd met dementie en alzheimer, ze wist niet meer wie wij waren, wij ze zelf was en waar ze was. elke keer als ik haar zie word ik bang. maar het ergste is nog, ik weet niet meer hoe ze was toen alles nog helemaal goed was. ik probeer er aan te denken hoe het vroeger was maar ik weet het niet meer. nu een paar maanden geleden ging het plots ook slechter met mijn andere oma, we gingen en gaan nog steeds iedere week eten bij mijn opa en oma en ik heb het idee dat het elke week slechter gaat. iedere keer als we naar ze toe gaan ben ik bang, bang wat we gaan aantreffen; is mijn oma helemaal helder of is ze van het padje af. Nu heb ik ook nog ruzie met vriendinnen. ook is er een vriendin van mij zwaar depressief.
mijn hoofd zit vol, ik kan niet meer goed nadenken en ben snel afgeleid. mijn punten gaan naar beneden. en het ergste vind ik nog dat ik bang ben, ik ben zo ontzettend bang, bang als de telefoon gaat, omdat dat misschien het ziekenhuis is ofzo dat mijn opa of oma daar ligt en het niet goed gaat, ik ben bang bij iedere discussie die er is tussen mijn ouders, bang dat ze nu voorgoed uit elkaar gaan.
sorry voor dit lange bericht maar alsjeblieft kan iemand me helpen, ik weet niet meer wat ik moet doen. niemand van mijn vriendinnen weet ook maar iets van dit alles, ik wil het ze vertellen maar ook weer niet, ik ben bang dat ze me een aansteller vinden.
alsjeblieft iemand help me met wat ik moet doen
Reacties
plaats reactiebeste loner echt heel erg voor je probeer er voor je opa en oma te zijn en probeer het beste van te maken van wat er is ga bijvoorbeeld een keertje iets leuks met je opa en oma doen (als het kan) je kan ook sites vinden om er info over te vinden probeer ook met je ouders over de misschien scheiding te praten en over je punten probeer je hoofd erbij te halen en vraag anders een leraar om hulp over je cijfers. probeer anders het ff rusten met je vriendinnen waar je ruzie mee hebt en het later opnieuw proberen probeer ook een interventie met je vriendin te hebben die depressief is te doen en haal anders die vriendinnen van haar erbij of familie en ik snap je hoofd zit vol als ik jou was zou dat ook bij mij het geval zijn probeer anders een psycholoog inschakelen voor jou en je vriendin lees een boek of ga mediteren of ga sporten maar probeer jezelf afleiden en het is geen lang bericht een levensverhaal is nooit lang iedereen is uniek iedereen is anders ook jij sommige hebben moeite met dingen en sommige niet zo is het leven en soms moeten we dat accepteren ps probeer dingen te accepteren zoals ze zijn ik ben er altijd voor je op dit forum succes met je problemen groetjes juliatje.
julia is weer eerste
ik be trug jeeeeeeeeej
en ik ben bekent
met bozelana
hoi lana welkom terug en wil je nog afvaltips ? 🤓alleen als je wilt en ja hopelijk word je niet boos ofzo op het forum 😎
groetjes juliatje.
ik heb dat ook. het lijkt steeds minder tussen mijn ouders. mijn vaer moppert dan op mij moeder. mijn hoofd zt ook vol. ik denk dat ik overspannen ben. als ik bijvoorbeeld iets moet doen zoals boodshappen. moet ik soms meteen huilen. terwijl ik het helemaal niet wil. Ik wordt ook vaker boos op mijn zusje en ouders. misschien is het ook de pubereit. ik ben ook vaak heel moe.
Hoi 'loner'. Zo te zien heb je het erg zwaar, ik kan helaas niet echt helpen.. ik heb wel wat tips die misschien helpen:
- praat met vrienden of vriendinnen (of leraren of ouders van vrienden ofzo) die je echt vertrouwt om je verhaal kwijt te kunnen
- gewoon eens kei en kei hard janken kan ook gwn even fijn zijn. Om even je opgehoopte emoties eruit te krijgen. Ookal lijkt kei en kei hard janken heel lelijk (ga op dat moment dan ook maar niet snapchatten of facetimen) t helpt wel
- doe iets wat je leuk vind, sporten, tekenen, in het bos lopen (ja geen idee waar mensen in geïnteresseerd zijn, sommige mensen vinden het bos vet inspirerend ofzo) om tot rust te komen en even op iets gefocusd zijn
- leuke dingen doen met vriendinnen, om afleiding te vinden van alle nare gedachtes.. ga lekker naar een club idk
- stop vooral NIET je emoties weg, want dan raakt het een opgehopt zooitje waardoor je dik overspannen raakt of dik gestresst en dan kan je gwn helemaal voor geen fk nadenken en dan is wordt t een grote ramp, dus doe vooral niet
Hopelijk heb je er wat aan xoxoxoxo