Mijn beste vriend vertelde mij zijn trauma,wat moet ik nu doen
Het is nu 3 maanden geleden sinds ik inwoonde in dit gezinshuis. Ik heb het hier heel erg naar mijn zin,ik voel me weer een kind en voel me voor het eerst na jaren thuis en gelukkig. Ik zou hier voor de komende jaren niet wegwillen. Ik zit met 3 andere jongeren van rond mijn leeftijd waarvan één jongen waarmee ik het erg goed kan vinden. We zullen hem nu J noemen voor het gemak. We gaan samen dagelijks naar een zorgboerderij een paar huizen verderop voor afleiding en omdat we beiden niet naar school gaan. Ik draai er niet omheen, ik zit in dit gezinshuis voor mentale problemen en hij ook en ik zou moeten weten dat het niet altijd gezond voor je kan zijn om beste vrienden met anderen te worden in dit soort plekken,maar ik heb er geen spijt van. J en ik zijn aan elkaar gegroeid en doen alles met elkaar, we zitten op onze favoriete plekken en praten uren,en als ik tijd voor mezelf wil dan laat hij me. Hij maakt mijn dagen beter en ik die van hem. Het enige nadeel is dat ik verliefd op hem ben geworden. Dat zou geen probleem moeten zijn als hij niet overduidelijk trauma's had en een erg naar verleden heeft gehad. Hij heeft er al veel behandeld en ik laat hem dagelijks weten hoe trots ik op hem ben. Hij was erg depressief maar sinds we samen zijn voelt hij zich veel beter en hij zegt dat ik hem erg help voor afleiding, en hij helpt mij voor afleiding dus het is perfect. We steunen elkaar door moeilijke tijden en door het heelproces. We weten van elkaar dat we er altijd voor elkaar zijn. We worden met de dag closer.
Gisteren vertelde hij mij 1 van zijn trauma's. Het was niet zijn bedoeling het nu al te vertellen omdat hij weet dat het lastig voor mij kan zijn maar het kwam ter sprake in ons gesprek en er was geen terugkeer meer. Hij vertelde me dat hij een keer weg was gerend en in een auto stapte om weg te komen.helaas was dat met de verkeerde persoon die hem drugs gaf,mee naar zijn huis nam en hem daar verkr@chtte. Ik was compleet geshockeerd toen ik dat hoorde en wist niet hoe ik moest reageren. Ik wist dat hij een zeer ernstig verleden moest hebben en toch kwam het hard aan. Hij zei dat hij het niemand verteld heeft behalve mij en zijn therapeut. Ik zei dat ik erg blij was dat hij me hiervoor in vertrouwen nam en er altijd voor hem zou zijn en hij zei dat hij dat wist. Het is goed tussen ons maar die nacht heb ik de hele nacht niet kunnen slapen en niet kunnen eten en ik weet niet of dat de volgende dagen ook zo gaat zijn. Ik voel me zo ellendig voor hem en ik wil het hem wel vertellen maar ik wil niet dat hij zich schuldig voelt. Ik vraag me soms af of het beter is dat ik niet meer met hem omga omdat het niet gezond voor me kan zijn,zeker omdat dit maar 1 van de vele trauma's is die hij me heeft verteld. Maar ik hou van hem en ik kan mijn leven niet voorstellen zonder hem,hij maakt mijn dagen beter. Ik weet niet meer wat ik moet doen
Dank je wel als je dit hele bericht hebt gelezen en ik hoop dat iemand advies heeft
Reacties
plaats reactiezou zeggen praat hierover met jouw therapeut..
Hoi Esje,
Ook ik heb in de jeugdhulp gewoond, van mijn 15e tot mijn 18e. Ik heb therapie gevolgd en ben Christen geworden. Ik kan je eerlijk zeggen, herstel is mogelijk!
Ik ben zelf nu getrouwd met een man die ook trauma bleek te hebben, we hebben zelfs een kindje samen. Ik dacht dat ik beter met iemand kon zijn die geen trauma had, maar hij is de liefste man die ik mij kon wensen. Hij is de beste vader die ik me maar kon wensen voor ons kind. Lief, zorgzaam, betrokken, kalm (geen agressie) juist omdat wij dat beiden hebben meegemaakt op verschillende manieren zijn wij samen lieve ouders geworden. Ik ben nu 31, en sinds mijn 25e met hem. Ik heb veel hartezeer gehad omdat ik de liefde zocht bij eenieder die aantrekkelijk was en me het gevoel gaf gezien te worden (door hechtingsproblemen). Daarom geef ik je deze tips mee zodat jou hopelijk wat van mijn leed bespaart mag blijven:
Let op rode vlaggen:
O.a. Schulden door hebzucht, agressie, manipulatie, machogedrag, altijd gelijk willen hebben, jaloers gedrag, criminaliteit.
Zijn die rode vlaggen er niet dan kun je het verder onderzoeken. Het bespreken met je gezinshuisouders lijkt me ook een goede.
Als jullie uit elkaar gaan zou dat gevolgen kunnen hebben voor je verblijf (bij ruzie). Juist met een traumaachtergrond is een fijne liefdevolle woonplek zoooo belangrijk! Als jullie echt goed bij elkaar passen kun je ook besluiten nog een paar jaar te wachten totdat jullie op andere plekken wonen. Tienerliefdes gaan helaas vaak voorbij, maar een fijn thuis vormt je voor je leven.
Hoi esje!
het lijkt mij inderdaad moeilijk om zoiets te horen, zeker als je (hoogstwaarschijnlijk, ik weet niet of je dit bent) hoogsensitief bent en/of gauw dingen echt voelt van binnen. dat dus als iemand je iets verteld, je er mee in je hoofd blijft zitten e.d.
Wat ik als advies zou kunnen geven aan je bespreek het met mensen die je vertrouwd, bijvoorbeeld je eigen therapeut of een ander vertrouwenspersoon. probeer ook bij jezelf te kijken dat als mensen je zulke heftige verhalen vertellen, je het hoort, meeleeft, begrijpt en vooral niet ermee in je hoofd blijft zitten en het aan je andere oor er weer uit laat. soms is het beter om de problemen van andere, ook bij hun te houden. je helpt de ander en jezelf niet als je je er zo rot over voelt als iemand je zo iets heftigs verteld.
praat hier ook over met hem. anders gaat het alleen maar aan je knagen en voel je je er steeds rotter over. soms gaat je eigen gezondheid ook boven die van andere. uiteindelijk blijf je toch altijd het langst met jezelf rondlopen, dan moet je er het beste van maken. hoop dat je hier wat aan hebt! sterkte.