Lieve Onbekend, echt rot voor je. En ook sterkte. Hun huilen omdat hun van je houden en dat naar vinden. Huilen is juist goed, en als jij je inhoud zul je steeds verdrietiger en bozer zijn. Als je eet overwin je het vanzelf. Je ouders hebben waarschijnlijk ook nu informatie over NAO en weten dan wat ze moeten doen. In het begin voelt dit heel raar en gemeen maar anders overwin je het zo langzaam. Eten is de normaalste zaak. Be strong.

Zoek een psycholoog op en ga ermee praten

Je ouders doen zo omdat ze bezorgt om je zijn en van je houden. Ik snap dat je er niet graag met ze over praat maar praten is echt een oplossing. Leg ze uit dat je je voelt alsof je je leven niet meer mag leiden en lucht je hart. Dit is zooo belangrijk, hierna ga je je ook heel opgelucht voelen. Als ze het weten kunnen ze er rekening mee houden. Ze willen dat hun kind gezond en gelukkig is maar als ze het niet weten kunnen ze het niet veranderen. Praat erover met hun, het gaat echt helpen. Ze houden van je, daarom doen ze zo.

Hey onbekend,

Wat vervelend dat je je zo voelt in deze situatie.
Zo te horen heeft de eetstoornis een hele grote invloed op jouw en je omgeving. Ik denk dat het eerder de eetstoornis is die je verteld dat je ouders je dik willen maken, dan dat je dat daadwerkelijk geloofd. Zouden je ouders echt een dik kind willen denk je?
Je ouders houden er nu de controle op, omdat ze willen voorkomen dat jouw gezondheid achteruit gaat. Ze doen hun stinkende best om jou gezond en gelukkig te maken, ook al voelt dat nu even heel erg naar voor je.
Het is erg naar dat je je verplicht voelt om telkens in gesprek te gaan met je ouders. Misschien kun je hier zelf meer controle over krijgen. Probeer op een rustige manier aan te geven wanneer je wel en niet wilt praten. Desnoods schrijf je een brief aan je ouders waarin je aangeeft dat je het erg vervelend vindt te moeten praten en liever zelf aangeeft wanneer je met ze wilt praten. In de brief kun je ook aangeven dat je je problemen ook al met je psycholoog bespreekt en zij jou daarmee helpt.
Zoals je al aangeeft werkt het niet als je alles opkropt. Zoek manieren voor jezelf om je gedachten en gevoelens wel te uiten, door ze bijvoorbeeld op te schrijven of er met anderen (vriendin, goede buur of familielid) over te praten. Het is maar net wat het beste bij je past. Doe wat goed voelt voor jou. Hetzelfde geldt voor de zelfbeschadiging; zoek andere manieren om je frustraties te uiten of jezelf af te leiden als de drang te erg wordt. Ga even uit de situatie, bel een vriendin, of doe een praktisch klusje als stofzuigen, de hond uitlaten of wat dan ook. Dan ben je even bezig en kun je op een andere manier je energie kwijt.

Heb je hier wat aan?

Liefs!

Hey,
bedankt voor jullie reacties en voor jullie steun.
Ik vind het heel fijn dat jullie me proberen te helpen en ondanks dat ik het moeilijk vind denk ik er nu wel veel meer overna om met mijn ouders erover te praten. Ik moet alleen nog even genoeg moed vinden en een manier hoe.
En even een moment want we gaan nu op vakantie en die wil ik niet verpesten.

Bedankt
Xx