Ik moet gewoon even m’n verhaal kwijt
Ik wil terug. Terug naar een onbezonnen leven zonder zorgen. Maar bestaat dat? Zolang ik me kan herinneren maak ik me druk om van alles en nog wat. Wat vinden anderen van mij, ben ik niet te dik, valt mijn acné niet te veel op. Dit maakt me gek. Al dat gepieker. Al die onzekerheden. Ik vraag me dan ook wel eens af of meerdere mensen hier last van hebben want vaak voelt het alsof ik de enige ben.
Ik praat hier met niemand over. Ik ben een gesloten boek. Waarom zou je misschien denken. Dat is een vraag waarop ik het antwoord zelf ook nog niet heb gevonden. Het is niet alsof ik niet wil praten over mezelf, maar ik kan het gewoon niet.
Ik beschadig mezelf. Ik weet eigenlijk niet zo goed waarom. Het is gewoon een uitweg. Weg van dat gepieker. Weg van de emoties. Weg van alle meningen om me heen.
De littekens van de beschadigingen verberg ik. Soms best een pittig klusje. Mijn hele pols zit eronder. Ik draag altijd een trui. Ook als het 30 graden is. Ik schaam me er niet per se voor. Maar ik wil niet dat mijn ouders ze ontdekken. Ze zouden teleurgesteld in mij zijn. En dat is volkomen terecht. Laat ze maar denken dat ik gelukkig ben.
Ik leef altijd met een masker op. Naar buiten lijk ik een spontaan en vrolijk meisje. Inmiddels ben ik aardig bekwaam in het faken van positieve emoties. Maar waarom voel ik me toch zo? Waarom moet mij dit overkomen? Ik heb hele lieve ouders, een fantastische zus. Ik krijg alles wat ik wil. Kan alles doen. Zit op het gymnasium en haal goede cijfers. En toch voel ik me altijd rot.
En weetje wat ik nog het ergste vind. Soms zou ik willen dat iemand door heeft dat het niet goed met me gaat. Ik vind het erg dat ik dat erg vind. Ik hou niet van aandacht. Juist niet. Het liefst zo onopvallend mogelijk. Maar dit leven hou ik niet vol. En niemand heeft het door.
Reacties
plaats reactieHallo rt1008,
Bedankt voor het delen van je verhaal.
Zo te lezen heb je het op dit moment erg moeilijk. Je wordt gek van je onzekerheid en het gepieker. Ik kan me goed voorstellen dat je terug wil naar een onbezorgd leven.
Ik vind het heel knap dat je hier je verhaal deelt, terwijl het tegelijkertijd lastig voor je is om om aandacht te vragen. Dit bericht geeft volgens mij aan dat je graag iets zou willen veranderen aan je situatie. Daarom wil ik je aanbieden dat je gerust eens met ons mag komen chatten. Wij willen altijd naar je verhaal luisteren en met je meedenken in wat je kan doen. We zijn er elke werkdag van 16:00-18:00 uur en van 19:00-21:00 uur.
Veel sterkte!
Groet!
Team 99gram
Zoals team 99 gram zegt:knap dat je dit durft te delen. Zelf denk ik dan dat je wel over kan praten, want anders had je nooit dit bericht op 99 gram gezet. Tuurlijk is het spannend of eng om eerlijk naar je omgeving te zijn maar eerlijkheid word beloont. Want wil je de rest van je leven jezelf gaan verpesten met je gedrag? Je raakt daarbij zowel fysiek en mentaal uitgeput en dat is niet oke. Je hebt een lieve omgeving volgens jou en ik denk dat er echt wel begrip is voor jou probleen. Hopelijk schud ik je wakker en haal ik je over om eerlijk te zijn naar je omgeving want nu lieg je alleen maar tegen jezelf.