Dit moet ik kwijt:
Hay iedereen, dit wordt een redelijk lang verhaal dus ga er goed voor zitten...
Ik zit nu in klas 4, 14 jaar (nogal jong maar doet er niet toe), meisje en ben niet erg populair. Ik sla de afgelopen 3.5 jaar maar even over, dat verwerk ik er wel kort in. De afgelopen 2 weken ben ik gaan denken. Ik heb besloten dat ik niet meer in iedereen hun leven betrokken wil zijn, dat ik hun leven niet hoef te volgen om blij te zijn. Ik heb mijn Insta verwijderd, 30 mensen van snapchat gegooid en pinterest de prullenbak in gedaan. Mensen zijn nogal verbaasd daarover, maar ik vind het heel erg fijn. Ook ben ik na gaan denken over wat ik wil in mijn leven, ik ben er nog niet uit, maar wat ik wel weet is dat ik iemand nodig heb. Iemand bij wie ik kan zijn, iemand naast wie ik kan liggen zonder ook maar iets te zeggen voor een uur lang. Er zit een jongen bij mij bij tekenen en hij is heel erg aardig, maar onze 'vriendschap' is nogal ingewikkeld. De ene keer praten we helemaal niet, zijn we stil, negeren we elkaar. De andere keer praten we, lachen we en doen we zo gek als maar kan. En soms dan praten we over persoonlijke dingen zonder dat het genant is en zonder het vaag klinkt. Ik probeer steeds meer contact te zoeken met hem omdat ik het idee heb dat ik aan hem veel kan hebben, niet als relatie maar als 'praatpersoon'. Dit lukt wel redelijk, maar we praten alleen tijdens tekenen, ofop uitjes van tekenen, dat vooral.
Ik heb niet een hele goede geschiedenis met jongens, mijn vriendinnen noemden me een tijdje 'jongenshopper'. Ik ben bang dat ze nu gaan denken dat ik hem leuk vind, terwijl dat niet zo is (denk ik). Ik ga hun niks vertellen over dat ik vrienden met hem wil worden etc, maar het zit nogal vast in mn hoofd.
Wat ook me dwars zit is dat ik na het uitje van tekenen deze week stond te wachten op een parkeerplaats tot mn moeder kwam. Dat duurde even en telkens kwamen er auto's voorbij met jonge jongens en dan toeterden ze heel hard, ik werd bangig en voelde me lastiggevallen. Een klasgenoot stond 100meter van me vandaan, maar met hem heb ik niet zo veel contact. Het waren wel iets van 10 toeters in een kwartier en misschien waren ze niet eens voor mij, maar ik voelde me er niet fijn bij. Mijn woorden zijn bijna op dus ik houd het hierbij. Bedankt voor degenen die dit helemaal gelezen hebben
Reacties
plaats reactieWaarschijnlijk toeterden ze omdat ze je knap vonden
Waarom stappen ze dan niet gewoon uit en spreken ze me aan? Ik herken ze toch niet als ze in die auto zitten... @buddy
Buddy is toch lief
Xx,
omdat veel jongens dat niet doen. Ze vinden het leuk om naar knappe meisjes te toeteren en roepen maar rijden daarna gewoon door.
Dat hebben ook heel veel jongens bij mij gedaan. Geniet er gewoon van, want sommige mensen zijn niet zo mooi en zullen dit dan ook nooit meemaken.
wat is toeteren
Hey Buddy,
Ik voel me nogal geintimideerd door die toeters eigenlijk, ik weet dat veel mensen dit niet meemaken maar ik vind het niet zo prettig. Vooral ook omdat die veeeel ouder zijn dan mij😅
Xx