Depressief en Anorexia
*Zucht* Oke uh hoi,
Ik ga jullie iets vertellen dat me nu al een half jaar dwars zit. Ik ben depressief en doe mezelf pijn :| Ik weet dit klinkt zoals een gewoon typisch meisje dat weer aandacht zoekt... Het spijt me daarvoor :(
Uhh Ik ben dus dit gaan schrijven omdat ik denk ik serieus hulp nodig heb, maar te bang ben om het iemand die ik vertrouw te vertellen... (Laat maar ik vertrouw niemand, laten we zeggen waar ik mee omga van tijd tot tijd.)
September:
Mijn eerste zelfmoordpoging: Mezelf ophangen... Het mislukte, een vriend van me vond me en liet me in de steek wanneer ik hem het meest nodig had.
Dit jaar Januari:
Ik was van plan van een flat te springen, maar er waren teveel mensen die me in de gaten hielden.
Ik had mezelf voorgenomen te stoppen met snijden maar ben sinds gister weer begonnen. Je zult nu denken 'doet dat niet hartstikke veel pijn?' Maar dat gevoel ben ik allang kwijt, ik voel niks meer.
Ik ben bang en wordt langzaam gek...
De mensen die ik bijna dagelijks zie weten van niks.
Natuurlijk wil ik hulp! Maar ik wil geen medelijden..
Ik wil wel genezen! Maar ik heb het eigenlijk allemaal al gehad en heb de hoop opgegeven...
Ik ben sinds vorige maand begonnen met verhongeren.. mijn maag voelt leeg, maar het voelt eigenlijk best prettig, als het te erg wordt drink ik water. Ik ga ook vaak naar de sportschool. Ik ben al 18 kilo afgevallen :), maar als ik in de spiegel kijk zie ik nog teveel vet... ik weeg nu nog steeds 62 kilo... Ik haat mezelf
Nu vroeg ik me af of iemand zich hierin kon herkennen?
En uhh of misschien iemand me uhh zou kunnen redden van deze hell?
(Wacht laat dat laatste maar zitten)
Reacties
plaats reactieHey!
Ik weet precies hoe je je voelt en ten eerste: Je vraagt geen aandacht! Het is juist goed dat je het durft te schrijven en dat je hulp wilt.
Okay, ik zal even uitleggen hoe het bij mij is gegaan, misschien heb je er iets aan.
Ik ben 7 jaar depressief, heb anorexia al 5 jaar en ik heb twee keer geprobeerd zelfmoord te plegen, maar het lukte natuurlijk niet. Ik snapte nooit waarom. Maar een lerares zei tegen mij: blijkbaar wil je niet dood, want anders waren je pogingen geslaagd. En dat geldt ook voor jou! Er is iets wat jou tegenhoudt! Er is ergens, diep in je hart, een vlammetje dat blijft branden omdat jij deep-down wilt leven. Je moet alleen even alle troep van het vlammetje afhalen om hem te vinden en in te zien dat je het leven waardeert. Ik weet dat het niet makkelijk is, ik ben er zelf nog lang niet over heen, maar ik weet wel dat zelfmoord een permanente oplossing is voor een tijdelijk probleem.
Ook is het echt niet goed om zoveel af te vallen in zo'n korte tijd! Ik weet niet hoe lang je bent, dus ik kan niet zeggen hoe je gewicht bij je lengte is, maar je moet niet verder gaan! En zeker niet door middel van uithongeren. Ik maak het zelf mee en je hele lichaam gaat er aan kapot. Je kunt niets meer als je veel langer zo door gaat.
Hulp wil niet zeggen dat iedereen medelijden met je krijgt. De echte pro's weten precies wat ze moeten doen. Misschien kun je als eerste stap een leraar of een vertrouwenspersoon op school in vertrouwen nemen. Misschien heeft hij/zij al goede tips om de dagen door te komen.
Geef niet op! Je komt er wel!
Hoop dat je iets hebt aan dit verhaal! X
Lieve harry potter freak,
bedankt voor je verhaal.
Ik ben 1.76 lang btw, maar dat is niet echt het belangrijkste denk ik. Ik weet hoe kapot je lichaam eraan gaat een vriendin van mij had anorexia en is er aan overleden.. toch om een 1 of andere reden houdt dit me niet tegen met het stoppen van eten, hoe erg het ook is, mijn lichaam begint nu al voedsel af te stoten. Ik had laatst een stuk brood geprobeerd en hield het nog geen minuut binnen. (Misschien moet ik maar eens beginnen met yoghurt?)
Wat die vertrouwenspersoon beseft... ik zat eerst op een andere school waar ik dus een paar andere problemen had ik ging met mijn problemen naar zo'n vertrouwenspersoon nog geen week later wist de hele school het!
Ik wil niet zeggen dat iedereen natuurlijk zo is, maar het is moeilijk om zo nog iemand te vertrouwen :|
Alsnog heel erg bedankt voor wat je allemaal geschreven hebt
Hey!
Ik snap wat je bedoelt! Op de één of andere manier weerhouden al die "erge" factoren je er toch niet van om niet te eten. Toch is het belangrijk dat je wel gaat eten, er komt een punt in je leven waarop je je bedenkt dat het leven zonder anorexia veel beter is, ook al denk je nu dat dat niet gaat gebeuren. Maar geloof me, na regen komt zonneschijn. En soms moet je heel lang wachten voordat de stormbui voorbij is.
Ohh! Dat is echt niet fijn! Dan probeer je iemand te vertrouwen en vervolgens pakt dat niet goed uit! Ik snap dat je het nu heel moeilijk vindt om nog iemand te vertrouwen. Gaat het op deze school beter? Misschien kun je er toch over nadenken om iemand in vertrouwen te nemen. Het hoeft niet eens op school! Je kunt ook naar je huisarts gaan, hij/zij heeft geheimhoudingsplicht en daar kun je zeker zijn dat je verhaal veilig is.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt!
Oh, en je kunt inderdaad yoghurt eten, of iets anders makkelijk verteerbaars, zoals muesli, cruesli, crackers, toastjes, dat soort dingen!
X
dankjewel voor alles!
ga naar een psycholoog! met iemand die je echt vertrouwt, een familielid, een vriendin. maar je kan opzicht ook alleen. ga alsjeblieft! hij/zij kan je echt helpen, ze hebben hier voor gestudeerd en weten waar ze het over hebben.
heel veel sterkte en succes.
you're perfect just the way you are, be proud of yourself!
Ik herken mezelf echt heeeel erg in dit verhaaal! (momenteel gaat het met mezelf niet goed dus ben niet in staat om tips te geven)
heeel erg veel succes!
en ik vind het echt heel erg knap van je dat je toch hier je verhaal durft te doen, groot compliment!!
Groetjes,
onlymy
dag allemaal
ik honger me ook uit
al een week
ik wil braken maar het lukt moeilijk
kan iemand me helpen *************** (dit bericht is aangepast door de moderator)
plzzz hulp nodig
ik ben 12 weeg 58-59 ben 166
ik heb me zelf ook gesneden bij me armen benen enz.
op een gegeven moment voelde je toch niks want al je problemen waren al genoeg waarom zou je dan dat kleine sneetje wel wat voelen.... ( snik )