Hey Anoniem,
Ik weet niet op je depressief bent, daar heb ik geen verstand van, maar heb je al is een keer geprobeerd met je ouders erover te praten? Misschien een vertrouwenspersoon op school of zo? En ik vind het heel erg naar voor je dat je opa is overleden. Maar iedereen verwerkt het op z'n eigen manier en misschien is het jouw manier van verwerken.
Ik hoop dat je er wat aan hebt! Sterkte!

Ja, en met dit soort dingen valt er echt NIET met mijn ouders te praten. Ze zijn overbezorgt en als ze er achter komen dat ik nogsteeds bezig ben met afvallen enzo kan ik maar beter meteen een eind aan mn leven maken.. De vertrouwenspersoon op school ontloop ik, dus dat gaat 'm geloof ik ook niet helemaal worden :$
Maarja, toch ontzettend bedankt!

En je mentor? Een vriendin? Pycholoog om de een of andere rede..

Mijn mentor mag me niet, 1 vriendin weet het en die denkt dat ik anorexia heb (-.-'') en psycholoog is onnodig :P

Waarom denk je dat een psycholoog onnodig is? Zij is juist diegene die ervoor je is als je bij niemand anders denkt terecht te kunnen. Je kan ook eerst naar de huisarts gaan, zij heeft beroepsgeheim en zal niks vertellen tegen je ouders, en zij kan je doorverwijzen naar een psycholoog of iemand anders die je gaat helpen. Echt, met niks doen schiet je niks op. Je moet het eruit praten. Sterkte!

hoi
ik denk dat je niet depressief bent maar een periode hebt dat je je echt heel slecht voelt van vroeger.
je hebt zeg maar een dipje waar je waarschijnlijk over een paar maanden van af bent
is dat niet zo dan moet je je met een vertrouwens persoon praten en misschien een lijst maken met minimaal 10 positieve dingen over jezelf opschrijft.
het klinkt echt heel dom maar na een tijdje zul je denken: eigenlijk ben ik wel een goed persoon. en die 10 dingen lijst hang je op je muur en lees je elke dag voor je naar school gaat en voor je na bed gaat
ik hoop dat je er wat aan hebt

Dan zou ik al meer dan 5 jaar last hebben van een ''dipje''.
Ik weet niks positiefs over mezelf, niet 1 ding. Ik haat mezelf een en al..
En ik heb niemand, niemand is te vertrouwen...

Jij zit nu in een negatieve spiraal, je trekt jezelf helemaal naar beneden. Je moet jezelf daaruit zien te krijgen. Schrijf inderdaad positieve dingen op van jezelf, verzin desnoods zelf een 'spreuk'. Als je er zelf niet uit komt, zou ik echt naar een vertrouwingspersoon gaan, of naar de huisarts.

De ''vertrouwenspersoon'' is niet echt te vertrouwen, en ik ontwijk dr hahahah :$
En ik haat dokters haha

Echt hopeloos dit maar oke..

Ten eerste, echt super rot voor je dat je Opa is overleden! Sterkte!

Maar, wat ik heel erg merk is dat mensen met adviezen komen maar je staat er ook niet voor open! Zoals al werd gezegd, jij trekt jezelf in een negatieve spiraal. Door dat je dat doet ga je alles nog negatiever zien dan het al is.

En vergeet niet dat je in de pubertijd zit, de hormonen gieren door je lijf! Ik kan het niet vaak genoeg zeggen.

Meisjes doen allemaal alsof ze heel zeker van hun zelf zijn in de pubertijd en proberen elkaar onderuit te halen. Maar, eigenlijk zijn ze allemaal net zo onzeker.

Dit probleem herkent iedereen bijna wel, en hoe ouder je word hoe minder dit wordt. Nou ben ik natuurlijk niet de oude wijze geleerde vrouw, ik ben bijna 19 en moet ook nog veel leren!

Maar, over deze fase in me leven weet ik genoeg! Schrijf inderdaad positieve dingen over jezelf op, en ga wel is praten met de vertrouwenspersoon! Want uiteindelijk bepaal je zelf wat je wil vertellen en wat niet. Tot nu toe wijs je alle adviezen af, dat is jammer!

Ik denk dat je jezelf prima kan helpen als je er voor open staat :) Dit is misschien een heel lang verhaal, haha. Maar ik hoop dat je er wat aan hebt! En de mensen boven mij hebben hele goeie adviezen gegeven! Doe er wat mee :)

Succes! Liefs.