Hoi
Ik wil graag iets vertellen om jullie daar hopelijk mee te helpen.

Ik ben 15 jaar - 1.70 lang - 53.5 als gewicht .
Ik ben lang in een HELE zware dip geweest.
Ik heb mezelf gesneden en het ging niet goed.
Maar het gaat nu al een stuk beter met me
En ik wil vertellen hoe ik dit heb berijkt.

Tot mijn 13e was ik een gelukig meisje met bijna geen problemen. Want ik had altijd mijn beste vriendin die me hielp.
Mijn beste vriendin was een jaar ouder en ging dus naar de eerste toen ik naar groep 8 ging.
Ik had verder bijna geen vriendinnen alleen een van 2 jaar jonger dus daar ging ik heen in de pauzes en onder de lessen zat ik stil alleen te werken. Ik vond de pauzes met mijn vriendin van twee jaar jonger niet zo leuk dus ging ik alleen muziek zitten luisteren of met leraren praten.
Tot ik "vrienden" werd met kleine kindjes en met hun ging spelen . Dus iedereenvond em raar en kinderachtig dus niemand praten met me.
Toen ik naar de eerste ging dacht ik ik moet anders worden ik moet er voor zorgen dat iedereen em leuk vind. Dus ging ik stoer doen ik kwam altojd te laat haalde slechte cijfers en was brutaal. Ik wilde dit toch veranderen toen ik naar de 2e ging daar ging het helemaal mis .
Ik kwam nog steeds te laat me punten waren laag maar ik was niet meer brutaal. Ik had 2 vriendinnen dacht ik teminste. Ik was dus altijd bij hun. Maar doordat ik alttijd slechte punten haalde vond ik mezelf dom en een korte tijd noemde
Een meisje me altijd domkind en dat dat echt zeer omdat ik wist dat dit de waarheid was . Ook ruziede mijn moeder en broer altijd ! En was mijn moeder elke dag pas om 6 uur thuis of later en moest ik zelf eten opwarmen we aten dus elke dag opwarm maaltijden . Ik ar slecht. Mijn vader was trouwens al overleden toen ik 8 was. Waar ik ook veel last van had. Door al deze problemen werd ik ongelukig. Ik dacht heel slecht overmezelf ik was dom en deed alles fout. Dus dacht ik op een dag uit het niks . Waarom snijden mensen eigenlijk dus ik zogt dingen op internet dat het de pijn verzacht je innerlijke pijn. Dus ik was zo dom om te denken oh dat ga ik proberen alles beter als niks.
Dus liep ik naar de keuken , alleen mijn broer was thuis en die was boven dus ik kon het gewoon doen . Ik pakte een mes en begon zacht over me huid te schrapen. Ik was bang dat ik een ader raakte en zover wilde ik het niet laten gaan dus sneed ik bovenaan me arm , ja daar zitten mss ook aders maar dat weet ik dus niet ik ben dom.
Maar dus sneed ik daar en ik bleef maar doorgaan. Ik begon het steeds vaker te doen.
En uiteindelijk wilde ik stopppen ik vertelde het mijn vriendin en vroeg har mij te helpen ze schrok heel erg. Maar ik kon haar alles vertellen dus kwam ik elke dag bij haar aan hoe erg me dag wel neit was. Een dag was ik zo van slag en wist ik niet wat ik moest doen dus kreeg ik een hyperventilatsie aanval mijn vriendin schrok heelerg en kalmeerde me. Ik bleef doorsnijden kal wilde ik dat neit. Een lerase kwam erachter en controleerde elke dag mijn polsen maar de rest van mijn lichaam neit dus ik kon gewoon doorgaan. Uiteindelijk kon ik stoppen ik vertelde mezelf hoe slecht het was en dat mijn vader echt neit trots op me was en dat ik slecht bezig was en raar genoeg hielp dat een lange tijd. Tot bleekdat mijn vriendin mij bedroog en via internet gemene dingen over mij verspreed. En daarna mijn vriendin met een jongen die ik leuk vond zoende terwijl ze wist dat ik die jongen leuk vond.
Dat is nu een paar weken na dat gestopt was.
Nu snij ik bijna nooit maar ik denk wel slecht overmezelf ik heb mezelf altijd dom blijven vinden en ik mag ook wel wat afvallen. Ik voel me niet mezelf en ik weet niet wie ik ben . En alles werd is nog erger nu ik weet dat mijn nichtje iemand waar ik heelveel om geef hetzelfde heeft :(
Einde.

4 jul 2013, xCatherinax