Ik heb nogal een probleem. Ik ben veertien jaar en sinds mijn twaalfde heb ik nogal vervelend contact gehad met jongens. Het begon eigenlijk allemaal toen een jongen mij (op een slaapfeestje) 's nachts zomaar probeerde te zoenen. Ik schrok heel erg, en verlamde helemaal. De volgende morgen werd ik als laatste wakker en vertelde hij iedereen dat we hadden gezoend en dat hij me had betast. Maar dat was helemaal niet zo! Het was niet eens een tongzoen en ik kuste niet terug, maar niemand wou me geloven. Ik ben daarmee nog heel erg gepest en gechanteerd. De tweede keer was toen ik dertien was, met mijn 18 jarige achterneef. Op een verjaardag liep ik naar de kelder voor wat te drinken en kwam hij me achterna. Hij zoende me niet maar zat wel aan me en maakte vervelende opmerkingen. Ik durfde het aan niemand te zeggen en ontloop hem sindsdien. De derde keer was van de winter, toen ik al veertien was. Ik liep door een park vlak bij ons huis toen er een groepje jongens langskwam. Ze zaten aan mijn kont en toen ik één van hun wegduwde sloegen ze me in mijn gezicht. Gelukkig kwam er een vrouw aan en renden de jongens toen weg. Sinds die dag lijkt het alsof ik lesbisch ben. Ik vond meisjes altijd al mooier dan jongens, maar nu fantaseer ik ook echt over zoenen enzovoort. Maar ik vind (oudere) mannen niet vies ofzoiets. Laatst had ik een heel gezellige treinreis met een jongen van 20, gewoon leuk gepraat enzovoort. Maar dit lukt me niet met jongens van mijn eigen leeftijd, ik verafschuw hun zowat. Meisjes vind ik gewoon veel fijner, en zachter en mooier. Maar komt dit alleen omdat ik zoveel nare ervaringen heb? Het is niet dat ik jongensvreemd ben, ik heb drie oudere broers. Ik hoop dat jullie me kunnen helpen,

18 jun 2013, Petite