ik kan mezelf niet meer aan :(
ik heb een probleem net als alle anderen die een forum plaatsen. eigenlijk heb ik er meerdere. Als eerste zijn mijn ouders gescheiden al sinds mijn 3de (ik ben 14). ien ik heb een stiefvader. ik heb vaak ruzie met hem omdat onze karakters botsen. dat heb ik nu ook vaak de laaste tijd met mijn moeder. ze vinden mij te brutaal, dan zeg ik dat ze zelf ook wel wat aardiger mogen doen, maar daar zijn ze blijkbaar niet van gediend.
verder heb ik nog het probleem dat mijn vader alcolist is/was. het is niet zo duidelijk want ik slaap sinds 2 maanden niet meer bij hem. het begon zo: mijn vader heeft de scheiding erg lastig gevonden (mijn moeder ging weg bij mijn vader) toen is hij vwat hij lang daarvoor ook al deed gaan roken en drinken. toen ik kleiner was heb ik hem vaak dronken gezien. ( meestal aangeschoten en niet helemaal dronken) dat vond ik naar. maar ik heb al die jaren netjes mijn mond gehouden (was erg verlegen en luisterde altijd) . mijn vaderhad gevraagd of ik alsjeblieft mijn mond wilde houden. tot dit jaar, ik vertelde het op school tegen een vertrouwens persoon en ik kreeg meteen hulp. bij de eerste gesprekken moest ik huilen. het leek helemaal niet zo erg wat er gebeurde thuis maar dat was het wel.
ik heb er nog steeds last van dat gedoe van mijn vader hij heeft nu een soort hulp en wil stoppen maar zo ziet het er niet uit. ik heb geen idee wat er allemaal gebeurt. wat moet ik doen
ik zit ook al niet lekker in mijn vel mijn ouders (stiefvader en moeder bedoel ik nu) zijn de laaste tijd erg charerijnig. daarom voel ik mijn somber en niet vrolijk. ik voel mij alleen. ik denk te veel na en maak mijzelf bang. (dinegn als dood/oorlogmilieu) heel soms heb ik last van angst aanvallen. kan iemand mij helpen met een van deze dingen? (of allemaal maar dat is een beetje veel )
xx
Reacties
plaats reactiePraat met je moeder wnr je alleen bent en zeg hoe je je voelt en wat je is opgevallen dat ze erg chaggi is enzo
geef duidelijk aan hoe je je voelt met een apart gesprek met je moeder, en zeg ook op school tegen je mentor of mentrix hoe je je voelt. misschien kunnen ze je helpen door bij een psygoloog te gaan. zo hoef je je minder somber te voelen. als dit na een paar maanden niet werkt en je ouders nog steeds zo doen kun je een besluit nemen door een tijdje uit huis te gaan. dat kan door overkeg maar ook zonder dat iemand het weet. dat kan ook nog werken door bijvoorbeeld bij een gastgezin te gaan of een tijdje naar een vriending te gaan. ook kun je in de nacht weglopen en ergens heen te gaan waar het veilig is. en niemand weet dat je daar zit. al maak je zo'n beslissing dan moet je je goed voorbereiden. ik heb dat ook gedaan en toen is het kwartje bij mijn ouders echt gevallen. zeg maar dat het anders moet. maar ik denk ook veel na over de dood. dan moet je je bedenken als mijn tijd is gekomen dan is mijn tijd gekomen en vertrouw erop dat je of een geest word en verder leeft of in hemel komt en daar voor altijd mag blijven. bij mij heeft het geholpen dat ik christelijk ben geworden en daarin een hou vast hebt. of dat je in geesten gaat geloven. in het begin moet je ff jezelf dwingen erin te gaan geloven maar dan voelt het heel fijn en veilig dat je weet wat er met je gebeurt. over dat je vader dronken is, dan zou het misschien helpen dat je vaak bij hem langs gaat en leuke persoonlijke dingen geeft. of een bosje bloemen of een kaart stuurt. deze kleine dingen kan hem laten inzien dat je ( denk ik ) wel van hem houd. en zal hij misschien een beter leven beginnen, en hij weet dan dat je achter hem staat.