Helemaal herstelt en therapie missen
Hoi allemaal!
Sinds een jaar ben ik helemaal herstelt van de Anorexia en het gekke is dat ik het ''therapiewereldje'' mis op de een of andere manier. De laatste 2 jaar had ik een lieve therapeut en het afscheid was goed, maar soms zijn er momenten dat ik de therapie mis terwijl ik veel vrienden om mij heen heb waar ik dingen bij kwijt kan. Het is en blijft anders dan de meiden waarmee ik in de kliniek zat en waarin ik 'veilig' over de eetstoornis kon praten en anders dan de therapie gesprekken. Aan de ene kant ben ik blij, maar aan de andere kant voel ik me daarin ook een beetje verloren.
Mijn vraag is of er meer mensen zijn die hetzelfde ervaren? En ook na veel jaren therapie herstelt zijn?
Liefs,
Lune
Reacties
plaats reactieHee lieverd,
Ik begrijp je heel goed, en ik vind het fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.
Je krijgt toch op een bepaalde manier aandacht en het heeft een bepaald veilig gevoel. In de kliniek kon ik ook gewoon lekker huilen wanneer ik daar zin in had, maar bij mijn vrienden gaat het toch wat meer om weinig gevoel tonen. :(
Wanneer ik de vaat moest doen met wat mede-anorexiapatiënten kon ik gezellig praten met ze, maar het meeste mis ik eigenlijk niet, zeker niet dat achterdochtige gedoe dat ik soms had.
Hoe was het voor jou eigenlijk om terug thuis te komen? ❤️