Pff, heftig verhaal. In dit geval zou ik je moeder gewoon even negeren, hoe vervelend ze dat misschien ook vindt: je weet zelf als beste of je psychologische/psychiatrische hulp nodig hebt en of je die hulp ook wil toelaten.

In jouw geval zou ik naar je huisarts gaan en hem dit verhaal vertellen. Hij kan je dan een verwijzing geven voor een psycholoog of psychiater. In een gesprek met die psycholoog/psychiater kan je dan bespreken of "gewone" gesprekken door de week heen, de beste methode is om je te helpen of misschien idd. tijdelijke opname in een kliniek de beste optie is. Zelf een afspraak maken bij de huisarts dus. Van 12e tot 16e heeft je huisarts zwijgplicht tegenover je ouders, tenzij het 'medisch onverantwoord' is om je ouders niet in te lichten. Vanaf je 16e heeft je huisarts absolute zwijgplicht tegenover je ouders.

Nog een laatste opmerking: hulp vragen zoals je nu doet is niet raar of stom of achterlijk of wat dat dan ook. Hulp durven vragen is altijd een teken van kracht, nooit van zwakte!

Sterkte.

Dank je Richard
Ik heb al een afspraak gemaakt voor de huisarts alleen weet ik niet of ik alles kan vertellen over thuis want ik denk sws dat het wel verteld word aan mijn moeder...

Misschien als je vraagt aan je huisarts om het niet te vertellen aan je moeder, wil hij daar best in meegaan. Het gaat hem om jouw gezondheid, niet dat hij dat nou zo graag wil vertellen. Wat ik al zei, hij zal het alleen vertellen als het niet vertellen aan je moeder, jouw gezondheid enorm zou schaden.

Als je het moeilijk vindt om je verhaal te doen bij je huisarts, of je bent bang dat je de helft vergeet, kan je ook je verhaal wat je hierboven hebt getypt uitprinten, meenemen en hem/haar dit laten lezen. Dan weet hij/zij iig. alles al wat je nu opgeschreven hebt. Een mondelinge toelichting en/of antwoorden op de vragen die hij/zij heeft, kan je daarna altijd nog geven.

Erg vervelend dat je moeder niet begrijpt waarom jij hulp nodig hebt. Ik ben het momenteel met Richard eens, negeer je moeder voor een moment en praat over hoe het met je gaat. Misschien dat je moeder het begrijpt wanneer ze van iemand anders hoort hoe slecht het gaat met jou.
Sterkte!

Thnx Richard en Kusjemagaidhx
Moet misschien mijn moeder toestemming geven voor de kliniek? Ik ben 13 geworden...

Ik weet niet precies hoe dat in zijn proces gaat. Er is een grote kans van wel, maar zoals we al zeiden: praat eerst met de huisarts en misschien met de huisarts en je moeder samen. Kan ook handig zijn!

eeUhh n ni met mijn moeder dat gwn niet dan kan k gwn egt helemaal nix vertellen

Ga naar de huisarts voor een verwijzing naar de psycholoog.
Zij hebben beiden zwijgplicht

en aan gezien het je gezondheid schaat als ze iets tegen je moeder zeggen omdat je dan niet meer met de psyholoog mag praten zullen ze juist niks zeggen

Ik ben vandaag naar de huisarts geweest en ja ze weet niet egt wat ze moet doen want ik ga bijna van school af en ik zou een schoolpsycholoog krijgen maar ze weet niet wat ze moet doen omdat ik bijna van school ga.

Raar dat ze niet weet wat ze moet doen. Ze kan jou het beste een doorverwijzing sturen naar de psycholoog.
Heb je ook van je moeder gezegd?

Ja alles van mijn gedachten en thuis egt alles en mijn moeder wil ook niet dat ik naar een psycholoog ga... Ik had nog een psycholoog maar ik moest er mee stoppen...

Kan je met die psycholoog niet opnieuw contact opnemen?

Hoe? Ik ben 13 jaar plus die psycholoog is 5 km verder...

5km fietsen misschien??

Hallo why me,

wat rot dat jij zoveel vervelende dingen hebt meegemaakt en je zo slecht voelt.Nu wil je graag hulp en vraagt je af hoe je dat aan moet pakken. Wij willen graag met je meedenken.
Als je wil kan je op werkdagen tussen 16:00 en 18:00 en tussen 19:00 en 21:00 met ons komen chatten.

groet!Moderator

Hey duh
Wat moet ik dan zeggen als ik daar ben?
Ik was de vorige keer daar geweest op maandag.. En ik vertelde dat het prima ging met me en dat ik geen hulp wilde omdat mijn moeder naast me zat... :'(

Je kan toch ook zelf een afspraak bij die psycholoog maken, zodat je ALLEEN met haar kan praten. 5 kilometer fietsen lijkt mij nou niet een onmogelijke hobbel.

Tegenwoordig kan je ook bij psychologen terecht zonder verwijzing van een huisarts. Echter, dan betaalt de zorgverzekering de behandelingen niet of niet volledig. Mijn advies blijft daarom: vraag aan je huisarts een verwijzing voor een psycholoog.

Echter, één gesprek zal die psycholoog misschien wel willen doen zonder het in rekening te brengen, zeker omdat ze jou en jouw situatie al kent.

Richard
Ik druf het niet zomaar daar naartoe te gaan en als mijn ouders erachter komen krijg ik maandenlang dat gezeik te horen... En daarna vertrouwen ze me helemaal niet meer mijn ouders. En ze gaan dan ook egt helemaal fucking boos doen en egt gwn nare dingen zeggen. Maar ze bedoelen die dingen dan niet naar.. Maar bij mij komt het zo aan en het kwetst me dan ook egt heel erg..:'(

:,(!