Het is nu half 4 snachts. Jij slaapt, dat lukt mij niet. Het is nu half 4 snachts, jij ligt te dromen over fijne dingen en ik denk aan alle pijn.
Je greep me, je kneep me en je liet me niet meer los. Spugen en trekken. Je deed me pijn, schelden en schreeuwen is wat jij deed. Die blik in jou ogen zal ik niet vergeten, pure jaloezië en haat is wat ik zag. Ik dacht dat ik wist wat liefde was maar waarom liet ik dit dan altijd toe? Dat vraag ik me nog elke dag af.
Nu ben ik alles veloren, vooral mezelf.
Ik hield van jou en ik dacht jij van mij.
Het is nu half 4 snachts, te moe om te huilen en ik weet niet meer wat liefde is..

25 jun 2017, mvmnh