Hoi Rachel,
Wat verdrietig om te lezen. Ik denk dat je niet moet onderschatten hoe een miskraam er emotioneel in kan hakken. Kennelijk reageer jij bij emotionele gebeurtenissen door overeten. Ik vrees dan ook dat de enige manier om daar weer uit te komen is een manier te vinden om die emoties een plekje te geven en daarmee om te gaan. Ik weet niet of je eerdere therapieën zich ook op dat vlak concentreerden? Ik denk dat het het beste is om toch een stukje van zo’n eerder traject opnieuw te volgen. Waarschijnlijk was de eerdere behandeling genoeg om het eerder onder controle te krijgen, maar net niet genoeg om ook nieuwe heftige gebeurtenissen aan te kunnen. Hou je ondertussen taai en probeer wel te genieten van alle dingen die wel goed lopen in je leven, want je gewicht en eetbuien zijn het, hoe rot ze ook zijn, niet waard om eraan onderdoor te gaan. Ik weet zeker dat je er weer uitkomt, het feit dat je ziet waar het misgaat is al een goede eerste stap.

Hoi B,

Bedankt voor je reactie. Schaam me eigenlijk teveel om terug te gaan en om toe te geven dat ik me weer zo vol prop. Ook omdat het dan moet gaan over dat dit op school gebeurt of in de bakkerij van de ouders van Boaz. Als ik op zaterdag of het eind van de dag wel eens help en er zijn dingen over dan is het zo op. 3 crompouchen een stuk vlaai en 2 sausijzenbroodjes is dan weinig. Ook de paniek van moeten eten, niet kunnen stoppen maar niet gesnapt willen worden is zo vervelend. Vaak gaat het direct daarna thuis door omdat ik dan ga koken. Een stuk kaas, brood met pindakaas om daarna normaal mee te moeten eten. Kan vaak niet anders dan overgeven. Niet zelf opgewekt maar omdat ik zo vol zit.
Ik moet eind januari op controle bij de internist en weet dat ik dan door de mand val want mn suiker is ook ontregeld. Ik heb het alarm van mn sensor uitgezet zodat Boaz niet hoort dat ik weer een hyper heb want dan heeft hij door hoe vaak dit voorkomt. Mn gewicht valt dan ook op. Sinds de laatste controle ongeveer 15 kg aankomen en nu weer op een bmi van 35+ zitten terwijl ik juist richting een iets gezonder gewicht ging.
Tips om *** af te vallen zijn ook welkom terwijl ik aan de andere kant denk, waar maak ik me druk om. Geniet van het leven voor je het weet is het voorbij. Misschien heeft minder stress minder eetbuien maar ik ben bang dat ik dan binnen de kortste keer 110 kg weeg.

Er moet inderdaad nog iets aan trauma therapie gedaan worden maar ik had zoiets dat ik eerst met mn baan wilde starten, het klussen in het huis, trouwen enz. Ik denk dan, zou dat er werkelijk mee te maken hebben?

Zie dat mn stukje van gisteravond/vannacht er ook lekker uit ziet. Dacht dat ik alles had weggehaald maar was een regel vergeten nadat ik een stukje opnieuw had getikt. Misschien kan een moderator de laatste zin die begint met "na 9 weken ......" verwijderen.

*** aangepast door moderator

Hoi Rachel, ik kan me goed voorstellen dat je je er ontzettend rot en misschien zelfs wel zwak over voelt, maar ik ben bang dat er geen wondertips zijn die je nu helpen om snel af te vallen. De basisdingen die daarbij helpen zoals regelmatig eten, geen tussendoortjes nemen en oppassen met suikers ken je wel. Normaal zouden die moeten helpen snacken te voorkomen en tegelijk ook af te vallen, maar bij jou lijken emoties je eetlust te triggeren en dus zit er niks anders op dan daarmee aan de slag te gaan. Afvallen komt daarna wel. Omdat het hem juist in die emoties zit is het ook belangrijk om Boaz er ook bij te betrekken. Het scheelt je een hoop stress als hij je juist als het emotioneel moeilijk gaat kan helpen in plaats van dat je het juist op die momenten probeert te verstoppen, bovendien is het in een relatie ook niet zo eerlijk als je zoiets probeert te verbergen terwijl hij er toch wel achter komt doordat je groeit en doordat je onder medische controle staat, geef hem dus de kans om je te steunen als je het nodig hebt. Omdat er ook suiker meespeelt is het wel belangrijk om het serieus te nemen. Je hoeft echt niet slank te worden, maar eetbuien die je suiker helemaal verstoren en je gewicht alleen maar verder opstuwen toch liever ook niet. Je bent mooi zoals je bent maar mag er niet kapot van gaan.

thnx B

wel jammer dat een mod iets weg haalt in m'n berichtje maar m'n vraag iets te verwijderen niet doet.

@Rachel ja de moderatie is echt triest, je mag echt niks meer zeggen...

Bedankt mod voor het aanpassen!

@riannetje, ik snap vaak hun aanpassingen vanuit hun team wel. Zeker in het overgewicht topic wordt niet altijd aangezet tot positief gedrag. Het forum is niet voor verheerlijken van overgewicht. Dan is een feeder forum misschien meer geschikt. Overigens gun ik iedereen zijn eigen ding, maar snap ik wel dat ze destructief gedrag weg halen maar ik begrijp ook dat het bij mensen met een eetstoornis vanzelf gaat. Wees blij dat het hier geen proud2bme is. Ik heb daar een tijdje mee gelezen. Daar wordt veel meer gecensureerd en dan ook nog bij sommige mensen meer dan bij anderen en de ene mod vindt iets geen probleem terwijl de ander gelijk moeilijk doet. Ik ga er vanuit dat het met de beste intenties is

@Rachel nou soms is de censuur ook echt absurd, wordt bijvoorbeeld je gewicht door een of andere reden weggecensureerd ook al is daar geen oordeel over gegeven of het goed of slecht is. Of als er wordt geantwoord op een vraag van wat er gegeten was op een dag, dat kan ook makkelijk gecensureerd worden ook al is daar ook geen oordeel van of het goed of slecht is.

Ik heb het idee gezien. Jullie mogen ook wel eens een nieuw topic openen want deze is wel heel ver naar beneden scrollen

@Rachel hoe gaat het inmiddels? Heb je de terugval al bespreekbaar kunnen maken of op een andere manier iets meer controle?

Ik herken je wel een beetje maar ik weeg wel geen honderd kilo maar ik heb nog een klein vraagje hoe oud ben je

@b, het voordeel is nu dat er iets meer structuur in de dagen zit nu ik weer gewoon op school aan het werk ben en veel vrouwelijke collega's afvallen als goed voornemen hebben. Het gaat iets beter dan in de vakantie maar gister nog wel een grote eetbui gehad.
Heb het nog niet met iemand er over gehad. Hoop het zelf nog onder controle te kunnen krijgen. Schaam me er best wel voor tegenover bepaalde mensen

@camille ik val binnen de leeftijdsgrens die hier op het forum geldt. Heb normaal vwo gedaan, vorig jaar afgestudeerd en werk nu op de school waar ik vorig jaar mijn onderzoek en eindstage deed. Ik kom uit een streng gelovige familie. Ben deze zomer getrouwd en gaan samenwonen.
Misschien plaatst dat alles wat beter in perspectief.

Je zegt je herkent me wel een beetje. Bedoel je mijn verhaal of dat je uit het dorp komt of met me in therapie hebt gezeten vorig jaar?

@B heb aan Boaz verteld dat het niet goed gaat en gevraagd of hij me weer wil helpen. We hebben maandagmiddag een gesprek met de huisarts om te kijken wat nodig is.
Vandaag in het zkh geweest en ook daar aan pittig gesprek gehad. Behalve dat alles lekker en ontregeld is "schrokken" ze ook echt van het aankomen. Zij gaan ook nadenken wat verstandig is. We hebben over een maand al weer een afspraak ipv over 3 of 6 maanden omdat het ook een goede stok achter de deur is.

Zie op tegen maandag omdat ik bang ben dat ze weer eetstoornis hulp nodig vinden en ik niet wil dat het veel tijd in gaat nemen want ik heb het juist zo naar mn zin op school

Hoewel de aanleiding natuurlijk erg verdrietig is, namelijk het feit dat je het zelf nog niet onder controle hebt gekregen, is het denk ik goed dat je het hebt besproken met Boaz. Met een beetje geluk helpt alleen het feit dat hij het weet, en anders dat in combinatie met zijn steun, je, al was het maar een beetje, om weer een stapje verder te komen. Probeer verder, hoe moeilijk dat ook is, niet te veel op de meest negatieve scenario’s te focussen. Ja, misschien heb je weer wat hulp nodig om de eetbuien onder controle te krijgen, maar misschien kan dat heel goed op een manier die te combineren valt met je leuke werk, of op een manier die maar kort impact op dat werk heeft. Maak dat ook vooral bespreekbaar bij de huisarts en eventuele gesprekspartners daarna. Je werk is belangrijk voor je, want daar haal je positieve energie uit en die positieve energie heb je nodig om niet helemaal in een negatieve spiraal te komen.

Thnx voor je woorden B. Baal gewoon dat ik het zelf niet onder controle krijg. Helemaal nu de spanning van weer hulp zoeken oploopt. Vanmorgen naar de kerk geweest maar vanmiddag niet gegaan want ik had nog teveel te doen. Toen ik dat na de lunch tegen mn moeder zei en mn vader dat hoorde was het natuurlijk weer een discussie. Ik kies voor mezelf maar voel me ook schuldig en op die momenten gaat het weer flink mis. Stress is de grootste trigger en moe zijn ook. Of zoals nu niet kunnen slapen terwijl morgen om 6 uur de wekker gaat. Ik weet dat een eetbui dan de oplossing is. Daarna is er even rust in mn hoofd en val ik in slaap