Hee Lotte, als het goed is zit je daar om uiteindelijk van die eetbuien af te komen. Zoiets gaat met vallen en opstaan. Ze zullen je proberen te trainen om dat vallen steeds beter te voorkomen. Daarom en omdat eerlijkheid het langst duurt zou ik het gewoon eerlijk vertellen. Probeer daarbij ook te vertellen waarom het misging. Natuurlijk zullen ze streng zijn en dus misschien ook streng reageren, dat moeten ze wel, want je bent er om eraf te komen, maar ongetwijfeld zullen ze je ook helpen om die zwakke schakel die ervoor zorgt dat je toch weer een eetbui kreeg bloot te leggen zodat je er iets aan kunt doen. Ik zou het daarom gewoon vertellen als ik jou was, maar breng het dan zo dat je op zoek bent naar een manier om jezelf op zulke momenten beter onder controle te krijgen. Benadruk hoe vervelend je het zelf ook vindt en probeer het niet bozig of verdedigend te brengen. De reacties die dat kunnen uitlokken zijn uiteindelijk veel vervelender.
Hoe gaat het daar verder? Heel veel succes en sterkte.

Hoi Lotte

Ik hoop dat je het echt hebt durven vertellen en als dat niet gelukt is, de het dan alsnog. Alleen dan kunnen ze je Helen. Als je het moeilijk vindt om het te vertellen. Kun je het ook altijd mailen aan je begeleider.

Bij ons staat er geen “straf” op maar is de consequentie voor iedereen anders. Het zijn individuele afspraken en sancties. Ik heb 1x een motivatie opdracht gekregen en mocht een dag geen therapie volgen. Ze noemde het een time-in. Je moet niet weg zoals bij een time-out maar volgt geen therapie en moet uitschrijven wAt er mis ging, hoe je het gaat voorkomen en waarom je van de eetbuien af wil.
Probeer het echt te vertellen.

Succes

Hey, ik ben nu ook opgenomen, in het ziekenhuis dan, ik ga daarna naar de kliniek. ik heb anorexia maar ik ben niet gediagnoseerd. ik neem aan dat je er zit met boulimia? ik heb ook boulimia gehad. de vreetbuien zijn heel sterk. maar ik geloof dat jij sterker bent..! zet hem op! 🥺❤️

Excuses dat ik nooit gereageerd heb. Ik weet niet meer of ik het toen verteld heb.
Ik heb van woensdag tot maandag ochtend een time out gekregen en een pak met motivatie opdrachten. Maandag heb ik met m'n ouders en behandelaren een gesprek of ik weer mag starten en onder welke voorwaarden. Kort samengevat was ik het weekend thuis geweest en had ik daar ruzie gehad met m'n ouders over dat ik naar m'n vriendin wilde maar dat niet mocht omdat ik me niet aan m'n eetlijst had gehouden. Toen heb ik thuis uiteindelijk toen ze even weg waren een grote eetbui gehad, gebraakt en niet gebolust (insuline bijsluiten)
Ik ben uiteindelijk toch naar m'n vriendin gegaan en heb onderweg lax gekocht en zaterdag en zondag gebruikt. Beide dagen echt even teruggevallen in veel te veel eten. Ik heb ook eten en lax mee naar de kliniek genomen en daar 's nachts stiekem gegeten en de lax opgemaakt en toen ik dinsdag laat in de middag een gesprek met mijn spv had over dat het zo goed ging en het in de therapieën juist weer niet goed leek te gaan en ik in 1 week 2 kilo was aangekomen wilde ze m'n eetdagboek van het weekend zien. Ook wilde ze m'n glucose van de afgelopen week zien en toen zei ze gelijk ik geloof dat ik verder niets meer hoef te vragen en dat eetdagboek dicht kon laten Vertel het maar. Ik heb toen verteld hoe het was gegaan maar ook van de lax en dat ik die ook in de kliniek genomen had. Ze heeft toen gezegd dat ik daar moest blijven zitten, kreeg gelijk schema's om alles uit te schrijven en na ongeveer een half uur kwam m'n psycholoog en moest ik naar huis (simpele versie, rest doet er voor hier niet toe. Zelf gelijk vertellen blijft lastig