Niet eten onzeker kan niet stoppen!!! Help
Hoi, ik ben een meisje 12 jaar 1.67 en 50 kilo (denk ik want dat was 3 weken geleden) ik weet dus niet hoeveel ik nu weeg want heb geen weegschaal.
Ik ben heel erg onzeker over me lichaam en eet dus niks tot heel weinig zoals.
Ontbijt: niks behalve als me ouders er zijn dan halve botherham (of 2 crackers)
Lunch: niks
Avondeten: normaal eten maar minder.
Ik kan er niet mee stoppen en sport heel veel in een weem 3 uur bij een sportvereniging 3 uur op school is n dan 2 tot 3 uur elke dag thuis.
De rest van mijn vrije tijd besteed ik aan het internet dingen opzoeken over eetproblemen en eetstoornissen.
Ik heb alle gevolgen gelezen zoals haaruitval geen kinderen gele tanden door het braken maar toch blijf ik niks tot weinig eten veel sporten en braken.
Ik denk altijd ik krijg toch geen eetstoornis ik val alleen een beetje af.
Er gebeuren wel wat rare dingen de laatste tijd.
Duizelig
Duurt lang om scherp te stellen met me ogen
Minder goed evenwicht
Chagrijnig
En meer
Wat gebeurt er ik krijg toch geen eetstoornis?
Ps: Mijn ouders weten het niet en dat mogen ze ook niet.
Reacties
plaats reactieJe moet hulp hebben, hier ga je namelijk absoluut niet alleen uitkomen en dan wordt de beginnende eetstoornis die je nu hebt alleen maar erger. Klinkt niet leuk dat ik dit zeg, maar geloof mij als je straks van je eetstoornis af bent, ben je maar wat blij dat je hulp hebt gezocht. Als je echt niet wil dat je ouders het weten, moet je hulp zoeken buiten hen om. Een goede start is om afspraak te maken met je huisarts. Dit kost je ouders geen geld en ze zien dus ook niet dat je hier bent geweest. Je huisarts kan je doorverwijzen naar andere professionals die hulp kunnen bieden (psycholoog, diëtist, etc.). Echt doen! Hulp durven te vragen en accepteren is altijd een teken van kracht, nooit van zwakte. Zorg dat je mogelijkheid vindt om jezelf sterker te maken, zodat jij de beste versie van jezelf kan worden!
Eigenlijk wel. Jij kan het niet zelf oplossen, dan moet je eerst aan jezelf werken, en proberen te herstellen. Ik zeg dat je heel lang bent voor iemand van 12, en je hebt een redelijk laag gewicht. Maar meid een Es wil je niet. Ik heb boulima ofzo en ben 14 en iets in de 1.62 (ik ben redelijk lang, dat zag ik op een site met de maat 14 en gemiddelde lengte 1.62) en nu BED. Ik baal echt want ik leef al 1,5 jaar zo. Ik ben bijna 15, en mijn hele klas haat me nu. Hun vinden me verwend ''eet gwn'' ''echt vervend dat je zo weinig eet''. Ik word er nog verdrietiger van, een ES laat je je dieper in je dal gaan dat je al was. Ik heb ook een trauma van anoxia opgelopen en boulima. Ik heb spijt dat mijn omgeving dit mee maakt, de enige die ik er pijn mee doe zijn hun, en mezelf ook. Het gaat nooit goed worden, al ben ik bijna dood. Dan weer je dun dan weer te dik. Elke keer naar de dokter. Ik weeg nu 42 en ook 41 gewogen nu BED en daarvoor boulima en daarvoor boulima en anoxia tegelijk. Ik ben er ook kapot van, waarschijnlijk krijg ik geen kinderen (weet ze niet maar toch). En tijdens mijn ES woog ik altijd iets in de 40, nooit lager of hoger. MIJN LAAGSTE GEWIcht noem ik niet dat triggert ook. Maar denk je dat het nu goed met me gaat? Nee. Ik zit er zo in, ik ben dun, maar voel me kut. Ik heb BED maar dat gaat weer terug naar boulima. Steeds word ik in de gaten gehouden, gepest, en uitgescholden. Mijn omgeving denkt dat ik nu nog anoxia heb, hun haten me, vrienden heb ik niet meer. <3 doe je best. Het is k#t.
- Wallen
- Onvruchtbaar
- Je lijf eet zich op je organen gaan weg en dan je hart
- Haaruitval
- gele nagels en gele tanden
- een bril kunnen krijgen
- en je zal heel lang pijn krijgen aan je maag of spieren
die zijn opgegeten door je lichaam uit spaarstand. Niks eten dan val je niet eens af, dan kom je juist aan. Denk na voor wat je je vrienden familie en jezelf aandoet! <3
Je moet echt stoppen met niks tot weinig eten, want je maakt jezelf hiermee stuk en als mensen er achter komen dan krijg je ook gezeur erover.
Beste anoniempje,
Wat ontzettend naar dat je je zo voelt en het je niet lukt om te stoppen met dit gedrag. Dit moet vast een hele strijd zijn!
Wat je beschrijft, is het begin van een eetstoornis. Hier past de ontkenning bij dat je tegen jezelf zegt: 'ik val alleen wat af en krijg echt geen eetstoornis hoor!'.
Zo begint een eetstoornis bij iedereen.
Ik adviseer je met klem om hulp te zoeken hiervoor.
Praat erover met iemand die je vertrouwd en die je in contact kan brengen met (gespecialiseerde) hulpverlening. Bijvoorbeeld een vertrouwenspersoon op school, de huisarts of een andere volwassene?
Blijf hier niet mee rondlopen en zoek hulp om erachter te komen wat jouw eetproblemen veroorzaken en hoe je hier weer vanaf komt. Hoe eerder je de juiste hulp krijgt hoe beter, want naarmate je eetproblemen langer aanhouden, hoe moeilijker het wordt om er weer vanaf te komen.
You can do it!