moet ik me zorgen maken

hoi. 
ik ga mij echte naam niet noemen maar veel mensen noemen me leentje
ik heb al zo´n 6 jaar een probleem met eten en  al een bijna mijn hele leven een probleem met mijn zelfbeeld
sinds 4 jaar nu is het een eetstoornis geworden. ik had geen eetbuien maar alles wat ik at braakte ik weer uit
elke dag van de week. toen  ik in een kliniek kwam stopte ik voor 2 maand helemaal met eten ik at helemaal niks meer.
toen ik weer thuis kwam ging ik weer eten maar ik kon niet meer stopppen het waren geen grote eetbuien maar voor mij leek het hier wel op
ik braakte alles uit alles wat ik was afgevallen in de kliniek 10kilo was voor niks ik kwam weer 20 kilo aan. ik ben een tijd van 2 jaar daarna op de zelfde gewicht gebleven
wel met eetbuien en braken maar mijn gewicht was stabiel. afgelopen jaar begon ik weer aftevallen 4 kilo maar ik was een beetje normaler gaan eten. ik had mijn eetbuien onder controle 
en braakte alleen nog als ik me overeten had dus bijna niet meer. tot mijn vader een opmerking maakte dat al ik zo door zou gaan ik net zo dik zou worden als mijn beste vriendin die 120 130 kilo weegt 
ik weegde 86 kilo. ik was zo gekwetst dat ik direct gestopt ben met eten. tot toen wist niemand dat ik een eetstoornis had ik was hier niet mee gediagnosticeerd. tot ik in therapie vertelde dat ik al 5 dagen niet had gegeten. nu zijn we 6 maanden verder en heb ik nogsteeds niet gegeten en ben ik 21 kilo afgevallen dat is inclusief de 4 kilo van voor het stoppen met eten.weeg nu 69 kilo. nu staat er in een op mijn behandelplan dat ik de eetstoornis nao heb. hier is niet met mij overgesproken. ze hebben het niet met me onderzocht en hebben me gewoon een label opgeplakt en het me niet eens gezegd. ik maak me zorgen  want ik ben niet bereid uit mezelf weer te gaan eten. zorgen dat de hulp verleners het overgaan nemen me oplaten nemen. 
de dieetiste had het al eens over gedwonge opname. dat heb ik de eerste maand af weten te houden maar ik weet niet of ik daar nog lang mee weg kom.
ik heb allemaal lichaamlijke problemen nu ik kan zelf niet meer douchen lopen word moeilijk. heb maagpijn hooftpijn allemaal vitamine tekorten en slapen gaat ook steeds slechter
moet ik me zorgen maken over dat mijn hulpverleners het overgaan nemen? me op laten nemen? als dit langer zo doorgaat?

3 apr 2018, leentje589


Reacties

plaats reactie
1

Waarom ben je tegen een nieuwe opname in een kliniek? Je bent er immers al geweest en je weet dus wat het voorstelt.

Als het goed is, is het een plek waar je tot rust kan komen. Waar je gelijkgestemden treft. Waar je (eindelijk) in alle rust je verhaal kan doen zonder voor- of waardeoordelen en waar je bovenal jezelf sterker kan maken, zodat je een nog mooiere, stoerdere en betere versie van jezelf kan worden. Wat is hier op tegen?

Hulp durven te benutten is altijd een teken van kracht, nooit van zwakte. Er zijn genoeg mensen (ook veel volwassenen) die geen hulp durven te benutten, hier niet voor open staan en zo nooit de beste versie van zichzelf zullen worden. Jij kan dat wel, met coaching uiteraard. Een topsporter bereikt immers ook niet in zijn eentje op eigen houtje een gouden medaille. Door je vrijwillig te laten opnemen in die kliniek laat jij zien dat jij, in tegenstelling tot de bange grijze massa die zich niet durft te ontwikkelen, wel openstaat voor verdere ontwikkeling van jezelf. Jij kan gaan excelleren en zo die gouden medaille in onze maatschappij gaan halen! Jij bent uniek en bijzonder! Zo'n kans laat je toch niet lopen?

....ik persoonlijk zou het dom vinden als je deze kans laat lopen. De beslissing is aan jou.

3 apr 2018, 03:04, Timo
2

Ik heb in een kliniek gezeten die niet voor eetstoornissen was dus heb nog nooit met lotgenoten gepraat hier over. Ik ben bang dat als ze me opnemen in een klniek voor eetstoornissen ik weer moet gaan eten. Ik kan mezelf gewoon niet overhalen weer te gaan eten

3 apr 2018, 23:04, Leentje589
3

Ze doen niets tegen je wil in. Zeker de eerste weken zijn ze vooral bezig om te zorgen dat jij je daar thuis en welkom voelt. Het zijn mensen die willen helpen en je kan iemand alleen maar helpen als diegene zich daar op zijn of haar gemak voelt. Ze passen dus wel drie keer op voordat ze ergens over doorgaan zeuren en/of dingen gaan verplichten. Zo'n kliniek is juist een plek waar je tot rust komt en waar je nou juist niet het gezeur van je ouders en anderen aan hoeft te horen. Anders hoeven ze ook niet een aparte kliniek te bouwen, ver weg van je huis. Dan kunnen ze hun hulp ook wel gewoon bij jou thuis of bij je in de buurt geven. De angst dat zo'n kliniek je dingen laat doen die je niet wil of waar je niet achter staat, is dus volledig ongegrond.

Dus, mijn advies: geef het een kans. Als je dan na 6 - 8 weken merkt dat het toch niets voor jou is, kan je er altijd nog weg. Wel echt even (een kleine) twee maanden serieus proberen en volhouden, anders krijg je geen goed volledig beeld van wat die kliniek precies allemaal inhoudt en dan baseer je je oordeel op onvolledige informatie. Dit zou ontzettend jammer zijn!

Ik sluit af met een stuk uit mijn vorige reactie: Door je vrijwillig te laten opnemen in die kliniek laat jij zien dat jij, in tegenstelling tot de bange grijze massa die zich niet durft te ontwikkelen, wel openstaat voor verdere ontwikkeling van jezelf. Jij kan gaan excelleren en zo die gouden medaille in onze maatschappij gaan halen! Jij bent uniek en bijzonder!

Lekker deze kans benutten! Het zou doodzonde zijn als je deze unieke kans laat schieten.

Good luck!!

4 apr 2018, 00:04, Timo
4

Timo heeft gelijk ik zou de kans niet mislopen ,want het is echt beter voor je.

4 apr 2018, 07:04, juliatje.

Reageer

Dit topic is gesloten voor verdere reacties, mocht je hierover vragen hebben dan kun je contact opnemen met de coordinator.