Leven met ana
Hallo lieve mensen
Ik wil even wat kwijt, ik ben een meisje van 16, ik heb een goed leven. Maar toch heb ik sinds mijn 14e anorexia. Ik vond mezelf altijd al mollig, maar in de 2e begon ik pas echt met minder eten en veel bewegen. Ik at geen ochtend of middageten meer en het liefste geen avond eten, maar ik moest wel want anders zouden mijn ouders erachter komen. Ik werd afgezonderd van mijn vriendinnen, ik werd eenzaam, had altijd honger en voelde me diep ongelukkig. Toen mijn ouders erachter kwamen ben ik gaan realiseren wat ik allemaal aan het doen was en ben ik “gestopt”. Maar de stem in mijn hoofd stopt nooit..
Nu, op mijn 16 ben ik weer begonnen met minder eten, elke dag wegen en sporten wanneer het maar kan. Elke keer als ik lig of zit heb ik het gevoel alsof ik aankom, elke keer als ik gegeten heb ( al is het maar 200kcal) heb ik het gevoel dat ik een kilo zou aankomen. Ik kan mezelf soms niet beheersen en als ik toch iets eet wat echt niet mag (taart, koekjes enz) wil ik alles overgeven (doe ik niet) maar toch blijft het idee wel zitten.
Ik zie zo veel meiden (en jongens) die anorexia hebben en zo veel mensen die dat willen hebben! Waarom zou je dit willen?? Wees zo ontzettend blij als je gezond en blij bent met jezelf. Dat heb ik namelijk nooit gehad. Ik ben nu op een gezond gewicht. Maar dat is voor mij veel te veel. Het liefste val ik 10 kilo af. Maar dat gaat nog even duren. Ik wil gewoon zeggen: anorexia is erg kut en geloof me, je wilt het niet. Echt niet.
Reacties
plaats reactieHey lieve Ana,
Zo te lezen is het eten een dagelijkse strijd en worstel je erg met je zelfbeeld, gewicht en uiterlijk. Het lijkt alsof je niet lekker in je vel zit en dit graag anders zou willen, klopt dat?
Goed dat je aangeeft dat het hebben van een eetstoornis echt geen pretje is. Eerder een gevangenis waarin je je diep ongelukkig voelt.
Ik vind het erg naar voor je dat je zo vaak het gevoel hebt aan te komen (je weet dat dit niet klopt, toch?) en zo bezig bent met 'verboden voedsel'.
Krijg je hier hulp bij?
Als geen ander zul jij vast ook merken dat je hier niet alleen uit komt en je (professionele) hulp nodig hebt om van een eetstoornis te kunnen genezen. Dat kan echt. Ook jij kan van je eetstoornis af komen als je hier gericht mee aan de slag gaat.
Zet 'm op en hou vol!
Liefs, Amy
Lieve Ana,
ik snap dat je je heel ongelukkig voelt. En je stopte eigenlijk voor je ouders, zo begrijp ik het...
Misschien is het iets dat de kans heel groot is dat je uiteindelijk weer terug gezond gaat leven. Dat dit misschien iets is om over na te denken. Waarschijnlijk krijgen je ouders het weer door, en dan kan je niet meer sporten. Of ze verstoppen de weegschaal. Mensen vinden een normaal bmi het mooist. En met zelfvertrouwen ben je ook het mooist. En misschien kan je terug denken, aan je eenzaamheid en toen je zo ongelukkig was. Straks komen ze er achter, en word de weegschaal verstopt, en sport je niet meer.
Beetje random bericht dit, sorry.
Liefs Eva,
drankje meiden,
maar dat is nou juist het ding, ik wil stiekem geen hulp, want ik wil echt afvallen. ik ga straks alleen maar dikker worden als ik wel hulp krijg en dat wil ik echt niet. ik eet wel gewoon elke dag, niks extreems dus maak je niet te veel zorgen! ik eet nu ongeveer 800 calorieën per dag. ik heb gelukkig niet al te veel honger en ik eet gewoon mijn avondeten dat op tafel wordt gezet (dat moet wel) en als ik eenmaal een paar kilo ben afgevallen ga ik beter eten. maar nu nog lang niet xx
Hey Ana,
Zo te lezen heeft de eetstoornis jou flink in de macht.
Het is een valsstrik van de anorexia om te denken dat je nog maar een paar kilo eraf wilt en dan wel weer gewoon gaat eten. Maar is het niet zo dat het nooit goed genoeg voelt en je altijd meer wilt afvallen?
Ben je op de hoogte van de gezondheidsrisico's die een eetstoornis met zich meebrengt?
Door zo weinig te eten gaat je lichaam in de spaarstand en is er onvoldoende energie om alle lichaamsprocessen gaande te houden. Je pleegt roofbouw op je lijf. Dat merk je nu waarschijnlijk nog niet zo, maar op de lange termijn kan dit heel veel schade aanrichten.
Ik begrijp dat het krijgen van hulp voor jou gelijk staat aan dikker worden. Maar het doel van de hulp is jouw geestelijke en lichamelijk gezondheid. Echt, niemand is er op uit om jou dikker te laten worden.
Uiteindelijk draait een eetstoornis ook niet om eten of je gewicht. Dit is slechts een bliksemafleider. Weet je van jezelf waarom jij je eetstoornis zo 'nodig' hebt?
Ik hoop dat je al je moed verzameld en voor je gezondheid kiest. Echt, daar ga je je zoveel beter door voelen!
Liefs, Amy