Hallo iedereen,
Ik zal mijn verhaal vertellen.
Sinds halverwege vorig schooljaar heb ik een goede vriend. Dit schooljaar heeft het een grote groei gemaakt, tot het punt dat mensen denken dat we elkaar leuk vinden of zelfs wat hebben. Zelf weet ik het niet, tuurlijk vind ik hem een leuke jongen, anders was ik er niet zo goed bevriend mee. Maar of het nou op vriendschappelijk of 'verder' gebied is weet ik niet. Vriendinnen van me plagen me en zeggen recht in mijn gezicht (of juist achter mijn rug om) dat hij en ik een leuk stel zouden zijn. Of zij zeggen dat ik hem leuk vind of hij mij. Zij weten niet dat ik dat zelf moet bepalen. Op dit moment ben ik bij het punt gekomen dat ik oortjes met hem deel om muziek te luisteren, ik krijg open deuren voor mij, we zijn ALTIJD samen in principe. Mensen denken dat we een koppel zijn. Om heel eerlijk te zijn doet dat mij weinig, ik blijf gewoon met hem omgaan zoals ik met hem omga. Hoe koppelig we ook over mogen komen naar vrienden en vriendinnen en zelfs onze mentor (ik denk dat zij ook denkt dat we iets (voor elkaar) hebben) , ik zal het ermee moeten doen. Ik moet voor mezelf nagaan dat ik niet hun spel moet spelen. Dat dit mijn leven is en mijn keuzes zijn. Dat hij en ik zelf kunnen bepalen wat goed voor ons is. En ja, il lieg tegen mijn vrienden en vriendinnen. Ja, dat is moeilijk om te doen. Maar laat alsjeblieft niet een ander bepalen wat jij moet doen in je leven. Hoe moeilijk het ook is. Niet. Laten. Gebeuren.
Thanks

23 okt 2017, Cheril