Het jojo-effect ontstaat wanneer iemand weer zijn normale hoeveelheid energie gaat eten na een periode van te strenge energiebeperking (bijv. een crashdieet), vaak gecombineerd met een verkeerd voedingspatroon en/of een verkeerde opbouw hierin. Zolang je in de modus zit van steeds maar minder energie-inname ten opzichte van je verbranding, zal je - ten koste van alles - tot een bepaald punt gewicht blijven verliezen. Dit is een race to the bottom.

Een anorexiapatiënt zal zodoende een tijd blijven afvallen, omdat die door een zware geestelijke verstoring zijn/haar energie-inname steeds maar weer verder blijft verlagen. Diegene komt dus niet in de jojo terecht omdat diegene niet stopt met zijn/haar crashdieet, maar dit juist steeds heftiger voortzet. Op deze manier pleegt diegene enorme roofbouw op zijn/haar lichaam, wat je kwaliteit van leven, je levensgeluk en het aantal jaren dat je leeft (je levensduur) enorm naar beneden haalt. Je werkt jezelf zodoende steeds meer de vernieling in door op een ongezonde wijze je energie-inname steeds verder te verlagen!