Verraden klinkt heel erg maar in dit geval moet je gezondheid van je zus voorop staan. Ik zou het onmiddellijk laten weten aan hun en bedenk: Dit is je zus niet maar de eetstoornis die dat tegen je zei.

Bedankt Juliatje, maar hoe kan ik dat het beste overbrengen aan m’n ouders, want ik at net ontbijt in onze kamer en daar zat zij op de grond een workout te doen. Dan kijkt ze me zo aan van, ik wil ook. En dan zeg ik heb je geen honger? Er zijn nog maar een paar aardbeien voor in de yoghurt ik zou ze snel pakken. En dan zegt nee laat maar ik hou niet zo van aardbeien . Dan zeg ik moet je niet ontbijten dan? En dan negeert ze me. Maar hoe kan ik dit alles het beste aan m’n ouders vertellen want voor hen is het denk ik ook een hele klap

Op een rustig moment waarbij je ouders beide de tijd hebben. Je kan zeggen: Mam/Pap ik wil jullie wat schokkends vertellen, ik wil me zus niet verraden maar ik geef meer om haar welzijn en ik doe dit omdat ik van haar hou. Ik geloof dat ze een eetstoornis heeft en ja ik weet het zeker ze gedraagt zich laatste tijd nogal anders met eten in de buurt en ik maak me zorgen. Ik vind dat we haar moeten helpen en de hulp moeten geven die ze verdient. Ik wil niet dat de eetstoornis in haar mijn zus kapot maakt die ik al heel me leven ken.
Maar vervelend van je zus. En voor iedere ouder is dit schrikken maar hoelanger je wacht hoe erger het wordt, er gaan ook veel mensen dood aan deze ziekte.

Heel goed bericht van Juliatje hierboven!! +1

Persoonlijk zou ik het wel heel erg moeilijk vinden om dit aan m'n ouders te vertellen. De manier zoals Juliatje die beschrijft, is inderdaad wel dé manier, met daarin benoemen dat je je zorgen maakt, dat je zus hulp verdient en dat je niet wil dat die eetstoornis (lees: 'eetverstoring': anders denken over eten dan wat gezond en gebruikelijk is. Deze andere naam maakt het voor jou maar zeker ook voor je zus makkelijker om er mee om te gaan), haar leven verpest!

Het is nu 5 voor 12, zo niet 1 voor 12 voor je zus! Oftewel er moet nú echt iets gebeuren, anders gaat dit helemaal fout. Je zus heeft op dit moment zwaar ondergewicht en is zodoende in rap tempo bezig haar lichaam en gezondheid blijvend kapot te maken! Terecht dat je je zorgen maakt en terecht dat je aan de bel wil trekken!! Dit heeft niets met klikken of verraad te maken!

Probeer echt al je moed bij elkaar te rapen om het snel aan je ouders te vertellen. Niet te lang wachten op 'het beste moment', want dat beste moment komt er nooit! Als je het niet mondeling lukt, is een brief schrijven misschien een goed idee. Deze kan je dan op rustig moment aan je ouders geven. Uiteraard kan je die brief mondeling toelichten, maar de basis staat dan al papier. Daarnaast kunnen je ouders, als je van de eerste schrik zijn bekomen, deze brief ook achteraf nog eens teruglezen.

Sterkte!

Bedankt allemaal, ik heb het al gezegd! M’n ouders zijn geschrokken en ze zijn naar de huisarts geweest. Daarmee gaan verder kijken. M’n zus staat er voor open dat ze weer wil eten en is er helemaal klaar mee. Ze heeft vandaan al lunch ontbijt en een tussendoortje gehad en ze heeft niks overgeven want ik was namelijk vandaag de hele dag bij haar! Ze maakt nu al grote sprongen.

Top! Mooi positief bericht!

Nou wil ik niet advocaat van de duivel spelen, maar eetstoornispatiënten staan erom bekend dat ze heel goed kunnen laten lijken dat het goed/beter met ze gaat, terwijl dit in werkelijkheid helemaal niet zo is. Blijf je zus zodoende (vriendelijk) controleren en op haar letten. Ze zal immers niet de eerste zijn die een paar dagen faked dat het beter gaat, waardoor de aandacht van de omgeving weer verslapt, en ze vervolgens nog veel dieper in de ziekte verzeild raakt!

Heel erg bedankt allemaal voor de tips! Ik ben blij dat ik het m’n ouders heb verteld en m’n zus was niet boos. Ik zal goed op haar letten!
So thanks a lot from liselot!💗

Wat goed van je dat het verteld hebt en mooi dat je zus niet boos was.