Tekst past niet ijn1 post

het allemaal vaag maar heb geen verstand.van de bloedwaarden en ook geen zin om het op te zoeken
Het is toch een moment opname.

Soms denk ik het zou zo fijn zijn als er wel hulp is want ik wil ongeveer 40 kilo afvallen maar ik merk dat m'n eetbuien echt zo veel groter worden en op dagen dat ik alleen thuis ben nu zelfs 2 keer op een dag voorkomen. Ik blijf wel proberen te braken want anders was ik nog zwaarder geweest maar ook daar wilik mee stoppen.

Ik hoop (nou ja, voor jullie eigenlijk niet) dat er iemand is met ervaring en ook zoiets heeft gemaakt.
Sorry voor het lange bericht maar ik vind het gewoon heel lastig want stel je voor dat we wel iets klopt
Wat dan?

Verder was nog weggevallen

- Leeftijd x jaar x mnd
- Lengte 1,72
- Gewicht xxx,x
- BMI 34,3 (obesitas klasse 2 volgens tabel Xxx)

Ik vind het niet eerlijk dat ze me zo aan het eind van de middag terwijl ik al gegeten heb en veel had gedronken met kleren aan gaat wegen. Dan ben je toch minimaal 5 kilo zwaarder. Ik zit amper in die klasse 2 qua gewicht en nu.staat dat er terwijl het eigenlijk niet zo is. Straks denkt die kinderarts ook wat komt zij mouw doen.

Dat die waarde nuchter zo hoog is leek me nog wel logisch omdat ik tot ongeveer 22:uur een eetbui had en ik rond 8 uur bloed liet prikken en dus nog geen 12 uur niets gegeten had. Normaal kun je op een slechte dag denk ik ook wel eens op 8 zitten en nu ben ik dus bang dat ze straks voor niets een diagnose stellen omdat het een keer te hoog is.
Ik vind het allemaal vaag maar heb geen verstand.van de bloedwaarden en ook geen zin om het op te zoeken
Het is toch een moment opname.

(En ik heb wat in de brief staat even snel overgetikt en niet de letterlijke bewoording zoals artsen naar elkaar schrijven)

Nog een uur en dan moet ik nuchter bij de huisarts zijn. M'n hart klopt nu al in m'n keel

Waarom staan er soms ipv getallen x?

Omdat ik vannacht en vanmorgen probeerde niet alles te precies (dus met alle getallen) te tikken zodat niet door bijvoorbeeld m'n leeftijd enzo door een bekende alles over me te lezen was. Als ik er in zet hoeveel maanden ik precies ben kan iemand nog uitrekenen of dat klopt. Maar met teveel spanning tikken is niet handig want toen het mis ging heb ik in het berichtje opnieuw getikt en niet alle cijfers die ik weg wilde hebben weggehaald. Ik wilde ook m'n lengte weghalen want ik wilde m'n precieze gewicht niet neerzetten maar omdat m'n lengte er nu bij staat is het alsnog zo te zien.
Ik vind het getal van m'n BMI minder erg ogen dan m'n gewicht want 1 zo'n punt verschil zegt niet zoveel maar 1 kilo wel

Ik zal later vanavond nog even tikken hoe het was.

Heftig... ben benieuwd!

Ik ben nog steeds een beetje van slag en heb eigenlijk de hele dag bijna gehuild maar zal proberen kort te schrijven hoe het was.
Ik was dus op tijd nuchter bij de huisarts en hij was heel vriendelijk. Ik zat in de wachtkamer al met tranen in m'n ogen en hij vroeg gelijk wat er aan de hand was en ik zei dat ik de brief had gelezen en geschrokken was.
Hij vertelde dat hij wilde dat ik nuchter kwam zodat hij nu met een vingerprik nog een keer kon kijken wat mijn waarde nu was. Dat er altijd verschil in zit maar dit wel een goede indicatie is. We hebben toen gelijk met een vingerprik gekeken en nuchter was m'n waarde 8,6
Hij ging me helemaal uitleggen hoe je lichaam werkt met eten en glucose en insuline en hoe het kan komen dat het systeem het helemaal niet meer, minder goed of tijdelijk minder goed doet.
Die waarde die nu 8,6 was moet eigenlijk onder de 6 zitten. Tussen de 6 en ,7 is al gevaarlijk maar boven de 7 heb je suikerziekte. Bij mij zit hij er duidelijk boven. Ik zei nog dat dat dus ook gewoon kon komen door de eetbuien van de avond ervoor maar hij zei dat je in principe bij een maaltijd nooit boven de 8 moet komen. Dus al zou er zoveel tijd tussen zitten, 2 uur nadat je een maaltijd gehad hebt moet je weer onder de 8 zitten
Maar hij zei ook dat hij zeker wist dat dit niet eenmalig was omdat mijn hba1c 53 was en dit maximaal rond de 40 moet zijn. Ik heb niet alles onthouden maar dit is iets met wat het gemiddeld is over de dag over een langere periode dus het is al minimaal 2 maanden veel te hoog.
Hij zei ook dat hij zich best zorgen maakte om mijn gewicht en nam ook mijn bloeddruk op en die was voor een meisje van 16 ook aan de hoge kant maar dat kan ook spanning zijn. Ik zei dat ik het niet eerlijk vond dat hij m'n gericht van het eind van de dag had gebruikt in de brief naar het ziekenhuis en dat het nu misschien als erger is gezien omdat het een klasse hoger is. Hij zei dat al zou het niet klasse 1 maar 2 zijn het alsnog zorgelijk is. Hij keek terug in de computer wat ik de laatste keer dat ik daar was woog en liet in zo'n computerprogramma zien waar ik toen zat en hoe stijl mijn lijn omhoog was gegaan.
Hij vroeg of het door eetbuien kon komen en ik kon eigenlijk alleen maar knikken. Al snel zei hij of vroeg hij iets over braken en laxeren en hij vertelde dat hij had opgeschreven dat hij dat dacht omdat m'n kalium te laag is en iets anders was te hoog en dat duidt op vochtverlies/iets met zouten.

Omdat er zowel spraken van flinke obesitas is maar ook diabetes moet de kinderarts zo snel mogelijk mee gaan kijken en dat doen ze met een heel team op een aparte poli voor jongeren met zeer ernstig overgewicht/obesitas.

Hij heeft waar ik bij was mijn moeder gebeld en we hebben vanmiddag samen nog een gesprek gehad. Ze is toch een soort van boos op me maar gaat donderdag wel mee. Ik hoop dat ze niet bij onderzoeken is en ze alleen kort met haar praten.
Ik moet gaan slapen en tekens zijn op

Wat heftig Lotte. Je bent de laatste tijd nog flink aangekomen als ik dat zo lees, zelfs tot boven een grens waar je natuurlijk niet boven wil komen. Ik denk dat het heel goed is dat je nu toch een medisch traject ingaat. Het aankomen, die eetbuien en het braken duren volgens mij al behoorlijk lang en het lijkt niet vanzelf over te gaan. Daar hoef je je niet voor te schamen, zulke dingen kunnen je eenmaal overkomen en gelukkig zijn er mensen die je er met verstand vanaf kunnen helpen. Het is vast ongelofelijk spannend en confronterend om zo’n traject in te gaan maar geef het een kans. Het zal vast niet in een keer lukken allemaal, maar dat weten ze. Ze gaan je wel proberen er doorheen te slepen zodat je daarna fysiek en mentaal gezonder bent. Wat je moeder betreft: het lijkt me zo naar om je niet gesteund te voelen, als je die niet bij haar vindt, probeer die dan bij vrienden te vinden. Het kunnen delen maakt het gemakkelijker. Zet hem op!

Bedankt voor je reactie B.
Het aankomen is zeker vanaf januari super snel gegaan. Zo snel dat je eigenlijk denkt dat kan nooit. Als iemand anders het gezegd had, had ik het niet geloofd maar de eetbuien werden ook wel steeds groter en ik deed steeds minder dus het is ook wel logisch dat het dan snel gaat. Ik las ooit dat je tussen de 8000 en 10000 kcal extra moet eten om 1 kilo aan te komen. Maar als je elke dag 1 of 2 van zulke eetbuien hebt dan kan het wel kloppen. Ik pas gewoon niks meer van mijn kleren en winkelen is nu ook geen optie.
Dat is ook wel de reden dat ik steeds meer in m'n kamer bleef en ik alleen de deur uit ging voor eten of om naar m'n bff te gaan. Ik ben toch wel echt verliefd op haar en zij op mij en het doet me ook wel pijn dat zij het er ook steeds moeilijker mee heeft dat ik maar dikker wordt en haar niet om hulp vraagt. Ze vond het juist eerst wel fijn dat ik wat steviger was maar nu zegt zij ook dit kan echt niet meer.
Als m'n ouders horen dat wij elkaar toch wel meer dan leuk vinden weet ik helemaal niet hoe ze reageren.

Ik ga het morgen wel zien en horen.
Ik zie er tegenop en ben bang voor wat ze gaan zeggen maar ergens denk ik (of meer hoop ik) dat het alleen obesitas is en geen suikerziekte en dat dat gewoon een foutje in het lab was ofzo.
Morgenochtend doen ze daar gelijk een test voor weet ik inmiddels. Eerst prikken ze nuchter bloed en word ik in ondergoed gewogen en dan moet ik iets drinken en na 2 uur kijken ze hoe mijn lichaam gereageerd heeft.
Ook moet ik met een diëtiste en psycholoog praten maar verder echt geen idee waarover of wat ze gaan vragen want verder is er niet veel bijzonders.
Ik moet gaan slapen maar ben super gespannen.
Misschien weet ik morgen al meer.
Tips of ervaringen blijven welkom.

Ik zal kort wat proberen te tikken want het was best een zware dag en ik weet nog steeds niet zo goed wat ik er van moet denken en of ze proberen me te laten schrikken of dat het echt niet goed is en of ze me wel de eerlijke cijfers laten zien maar aan de andere kant lijkt het me ook niet dat ze dingen verkeerd in m'n dossier zetten maar ik weet het gewoon niet.
Ik heb even geen zin om precieze cijfers te geven. ***

M'n bloeddruk was nu gelukkig goed ondanks de spanning. M'n gewicht veel te hoog dus die diagnose obesitas klopt (goh.... alsof dat niet duidelijk was) en dan zitten er 2 plaatjes bij van m'n glucose. Nuchter was weer te hoog. Dat er sprake is van Diabetes staat vast. Ook stijgt het veel en veel te snel en ook veel te hoog. Eigenlijk veel hoger dan je verwacht en dat is het gekke. Ik zat zelfs zo hoog dat ze overlegd hebben en ik insuline heb gehad omdat deze waardes echt niet goed zijn. Dat zie je bij de eerste piek.
Uiteindelijk ben ik er bijna de hele dag geweest en wat later heb ik daar lunch gegeten en er was eigenlijk niemand die oplette wat je nam en ik had behalve dat drankje nog niks op en toen ging het een mini beetje mis want ik had 4 witte bolletjes met chocopasta en 2 stukjes ontbijtkoek met pindakaas en hagelslag op. Toen kwam er gelukkig een ander kind ook daar eten en dat was wel m'n redding dat het niet door sloeg. Ik wist alleen niet dat ze nog een keer zouden komen controleren maar het schoot dus weer enorm door omhoog.
Ze gaan nu kijken of ik een variant van de standaard type 1 diabetes heb maar dat bloedonderzoek kan tot 3 weken duren ofzo. Morgen heb ik weer een afspraak met de diëtiste maar dan met m'n moeder samen en moeten we gaan kijken hoe we met het eten om moeten gaan. Ook heb ik een afspraak met de diabetes verpleegkundige en dan hoor ik of ik eerst met pilletjes en meer bewegen en beter eten de waardes beter mag proberen te krijgen of dat ik insuline moet gaan spuiten. Normaal zou je zeggen alleen pilletjes maar omdat ze twijfelen of het wel type 2 is hebben ze nog overleg. Ook zeiden ze dat als mijn eetbuien zo heel groot blijven ik ook insuline moet gebruiken.
Verder heb ik moeten vertellen hoe een eetbui er uit ziet en wat ik eet en hoe vaak.het braken voorkomt. Mijn moeder heeft ook een gesprek zonder mij gehad met de diëtiste om te horen hoe zij tegen het eten aan keek.
Verder heb ik ook nog met een fysiotherapeut een soort conditie testje gedaan en ik denk dat ik niet hoef uit te leggen hoe dat ging.
Morgen meer. Ik ga proberen te slapen

*** bericht aangepast door moderator ***

Lotte,

Goed dat je weer geschreven hebt.

Eerst een paar feitjes: je noemt het eerst diabetes type 1, daarna type 2. Diabetes type 1 is niet aan voeding en leefstijl gekoppeld, diabetes 2 duidelijk wel. Jij hebt dus diabetes type 2. De reden dat ze nog twijfelen is omdat het maar weinig voorkomt bij jongeren en omdat het nog niet officieel is vastgesteld, daarom dus die extra onderzoeken. Hoogstwaarschijnlijk zit je in het eerste stadium van diabetes type 2. Dit betekent dat je de ziekte bij je kan dragen zonder medicijnen of insuline te moeten gebruiken (diabetes omkeerbaar, heet dat). Hiervoor moet je echter wel gigantisch je voeding en leefstijl gaan aanpassen, anders zal je idd de rest van je leven medicijnen (meestal metformine) en insuline moeten gaan gebruiken! Heel goed dat je zodoende nu dan toch met een diëtist en psycholoog gaat praten!!

Het tweede feitje is de hoeveelheid Kcal voor één kilo vet, waar je het over had. 1 gram vet levert je 9 Kcal aan energie. Je zou zodoende denken dat 1000 gram (1 kilo) gelijk staat aan 9000 Kcal. Echter, in een kilo lichaamsvet zit ook altijd een deel vocht. Door deze kilo aan energie te verbranden, raakt je dus ook dit vocht permanent kwijt. Zodoende staat één kilo lichaamsvet gelijk aan ongeveer 7700 Kcal.

Verder wil ik je heel veel succes wensen de komende tijd. Ja, er komt nu veel op je af en ja, veel verschillende hulpverleners willen nu iets van je, maar door hun hulp heb ik er alle vertrouwen in dat jij de knoppen gaat vinden om je gedrag en leefstijl te verbeteren. Hierdoor ga jij een beter en gelukkiger mens worden. Dit toekomstbeeld heb je nu misschien nog niet voor ogen, maar hier moet je wel rotsvast op vertrouwen! Als jij voldoende en ook voldoende lang hulp durft te blijven accepteren, word jij een sterkere en gelukkige vrouw! Binnen een paar maanden kan er al gigantisch verschil zijn met nu.

Durf hulp te blijven accepteren, durf te blijven vechten voor een gelukkiger leven!!

Hoi Timo,

Ze dachten in eerste instantie aan type 2 door mijn gewicht en legden dat uit als resultaat van de eetbuien die er voor zorgden dat mijn alvleesklier de afgelopen tijd zoveel insuline heeft moeten maken om alles op peil te houden dat hij nu even uitgeput/te moe is en het eigenlijk niet bij kan houden. Daarom gaan mijn waardes zo omhoog maar omdat hij nog wel werkt in tegenstelling tot bij DM1 zakt het ook wel weer maar voordat het op peil is moet hij al weer "een sprint trekken" om het volgende slechte eetmoment bij te houden. Je kunt als marathon lopen niet ook nog eens continu sprintjes moeten trekken.

Ze doen nu ook!! onderzoek om te kijken of het toch geen type 1 of een soort erfelijke variant is die op type 2 lijkt maar een soort van type 1 is omdat ze vinden dat de waardes die ze meten vrij hoog voor een tiener met type 2 zijn. Ze zeiden dat ze tegenwoordig (steeds) vaker tieners met type 2 zien maar dat die eigenlijk nooit zo hoog uitkomen als dat ik kwam. Aan de andere kant ben ik zo enorm aangekomen in korte tijd en dat zien ze ook niet vaak en bij type 1 zie je juist eerder dat tieners snel afvallen. En bij die variant is het juist vaak zo dat die iets later ontdekt wordt en meestal bij mensen met een normaal BMI. Vandaar dat ik ook over DM1 sprak omdat ze twijfelen.

Ik heb gister een gesprek met de diëtiste en diabetes verpleegster gehad en uiteindelijk ook met de dienstdoende kinderarts. Ik had eerst een gesprek .met de diëtiste. We hebben het gehad over de eetbuien en hoe vaak dat voorkomt en hoe groot ze zijn en hoe we dat onder controle kunnen krijgen. Dat het soms beter werkt om ze af te bouwen dan in 1x stoppen want dan is de kans dat het mis blijft gaan groter. Ook hebben we het gehad over de gewone maaltijden en minder koolhydraten binnen krijgen en een eetdagboek bijhouden met zelfs elke eetbui helemaal uitschrijven. Woensdag zou ik weer een afspraak hebben. Daarna had ik een afspraak met de diabetes verpleegkundige. Ik zou eerst een half uur zelf met haar praten en daarna met mijn moeder erbij. Ik weet gewoon niet waarom maar 's nachts was het ook weer flink mis gegaan. Het voelde als nu mag het nog 1x en vanaf morgen mag niks meer. De afspraak was 2,5 uur na mijn ontbijt en ze wilde graag weten wat mijn waarde nu was. Die was weer veel te hoog en ik heb wel (huilend omdat ik mezelf zo haat dat ik het toch weer mis laat gaan terwijl ik al zo dik ben) verteld van de eetbui in de nacht. Omdat het echt wel weer flink te hoog was heeft ze met de kinderarts overlegd en die is bij het gesprek gekomen en er is besloten om me op de kinderafdeling op te nemen. Ze willen die waardes zo snel mogelijk naar beneden krijgen omdat ik anders nu al schade aan m'n ogen en kleine bloedvaatjes oploop. Ook maken ze zich zorgen om het braken en ze zijn bang dat ik het thuis niet kan.doorbreken. zie verder volgende bericht

Ook kunnen ze zo beter volgen wat er gebeurt en ze hopen dat er na een paar dagen al verbetering te zien is.
Achteraf gezien heb ik al vanaf oktober/november steeds veel dorst na een eetbui en kon ik echt veel drinken daarna en dus ook plassen. Ze zeggen dat dat waarschijnlijk al met de hoge suikers te maken heeft gehad.
Ik ben nu een dag hier. Ze meten voor en 2 uur na de maaltijd mijn glucose en er is afgesproken boven welke waarde ik verplicht insuline krijg. Tot nu toe is dat nog na elke maaltijd geweest. Inmiddels ben ik er achter dat ze ook voor het slapen gaan opmeten.
Er is weinig mogelijkheid om een eetbui te hebben en ik word er zo onrustig van dat ik al vanaf 18 uur in tranen ben. Ik ben rond 22 uur toen de overdracht was snel de afdeling afgegaan en heb van alles uit de snoepautomaat gehaald. Het was niet eens bewust maar voordat ik doorhad wat ik deed was het al te laat en is er toch weer voor 20.euro aan gevulde koeken en marsen naar binnen gegaan. Ik had niks gezegd omdat ik me schaamde maar toen ze net kwamen meten voor het slapen gaan en het weer veel te hoog was moest ik het wel zeggen. Ze hebben nu mijn pinpas en portemonnee maar m'n hoofd denkt alweer dan betaal ik wel met m'n telefoon.

Het is de bedoeling dat ik eetstoornis hulp.ga krijgen. Ze willen het liefst dat ik klinisch start maar dat zie ik niet zo zitten. Er is alleen nergens plek en zo lang het lichamelijk ook niet onder controle is moet ik hier blijven. Morgen komt eind 11 uur de psychiater en gaan we kijken of ik iets kalmerende nodig heb omdat ik nu zo gespannen ben en alleen maar huil.
Maandag mag ik weer wegen en ik hoop dat ik 2 ipv 3 cijfers voor de komma zie.
Ik ga proberen te slapen.

Hey Lotte435,
Probeer ook genoeg te slapen. Een persoon van jou leeftijd heeft gemiddeld 8-9 uur slaap nodig. Want ik zie uit je berichten dat je tot diep in de nacht niet slaapt, en ook best vroeg wakker wordt. Tijdens het slapen kun je ten eerste niet eten, en ten tweede worden bepaalde hormonen (ghreline en leptine) die nodig zijn voor een verzadigingsgevoel (dat je vol zit) op niveau gebracht, dat je morgen niet veel zal eten. Ook groei je tijdens het slapen, en stress je minder, en slaap geeft veel rust. Probeer dus niet later 23 gaan slapen, het liefst nog om 22 uur.

Hoi D,
Je hebt helemaal gelijk hoor. Ik probeer het vaak ook echt maar het nadeel was dat het nooit lukte. Ik zat al niet meer op mn telefoon voor het naar bed gaan maar juist geen afleiding kunnen hebben en die spanning voelen gaf weer veel eetdrang en als ik bv een eetbui Had gehad was het helemaal niet fijn om te liggen.

Die dagen hier helpen al wel. Ik ben sinds vorige week echt al afgevallen en zie gelukkig weer 2 cijfers op de weegschaal. Het is echt bizar hoe snel dat deze week is gegaan. Ik hoop dat dit zo doorhast. m'n hoofd ziet er echt minder bol uit. Ze zeggen dat het vooral vocht is wat ik kwijtraak wat ik door het braken vasthield en dat m'n lichaam nu maar 1/8 tot 1/10 aan kcal binnen krijg van wat ik de afgelopen weken heb binnen gekregen. Het is alleen vreselijk zwaar. Het is echt net of je af moet kicken van een soort verslaving want alles in me roept om eten. Ik kan gelukkig wel goede afspraken maken en ze letten ook goed op. Ik merk dat ik wel gemotiveerd ben want ik wil zo snel mogelijk naar huis.
Vanmorgen was m'n glucose voor het eerst iets lager namelijk 7,9 maar na alle maaltijden zit ik nog steeds tussen de 15 en 20.
Ik heb van de psychiater fluoxetine gekregen omdat hij me wat depressief vindt en dat helpt tegen eetbuien en 3* op een dag oxazepam om wat meer rust te krijgen. Om 23 uur krijg ik voor de nacht dus ik ga m'n toon wegleggen en hoop dat ik vannacht wat durf te slapen

Goed zo Lotte! Fijn om te horen dat het iets beter met je gaat. Nu wel even volhouden!! Is kneitermoeilijk maar als jij wil en lang genoeg volhoudt, kom je hier absoluut veel sterker uit! Durf daarop te vertrouwen!

Nu even doorpakken en je bent voor de zomer al een veel gelukkigere en compleet andere vrouw! Durf te blijven vechten voor een gezond en gelukkig leven, ook jij bent dat dubbel en dwars waard!

Succes de komende maanden!

M'n laatste berichtje hier in dit topic want het moet geen dagboek worden.
Ze weten nu zo goed als zeker dat ik toch DM1 heb IPV DM2 door hoe mijn lichaam reageert.
Ik heb sinds vanmorgen een sensor en een pompje gekregen en moet leren daar mee om te gaan. Vrij snel daarna ging het mis en ben ik toch weer op zoek naar eten gegaan en heb een mini eetbui gehad en daarna een discussie over de hoeveelheid dat ik het mee vond vallen en zij niet en blablabla. Als de spanning zo hoog wordt moet ik dat doen ofzo. Heb ook weer meerdere keren gebraakt dus nu is de wc in m'n kamer opslot.
Ik voel me suf door de oxazepam maar slapen lukt niet.
Verder heb ik gehoord dat ik maandag 5 april waarschijnlijk een plek heb voor klinische behandeling. Er gaat een nieuwe groep gestart worden als ik het goed begrepen heb. Door Corona zijn er inene heel veel jongeren met een eetstoornis en dan vooral aan de twee uitersten kanten. Of juist niet .eer eten of juist heel veel zijn aangekomen door eetbuien. In die groep kom ik. Verder moeten we ook iets van een gezinbehanfeling gaan doen. Dat wil ik echt niet maar ik geloof dat ik weinig keus heb. Ik moet nu gaan slapen.

Hey Lotte hoe gaat het met je gewicht? Al iets afgevallen in een week tijd? Of is er weer iets misgegaan? We wachten graag op je reactie

Ik heb na zondag geen eetbui meer gehad en niet meer gebraakt. Ik ben nu in de kliniek en ze zijn hier echt super streng op het eten en de waardes controleren.
In de afgelopen 2 wkn ben ik rond de 7 kilo afgevallen een groot gedeelte is vocht omdat ik veel minder braak. Maar het scheelt natuurlijk ook of je dagelijks 10.000+ kcal of rond de 2000 binnenkrijgt en van stilzitten naar bewegen bent gegaan.
Ik vind het ontzettend zwaar en mis vooral het braken heel erg. Het klinkt heel raar maar ik mis dat gevoel van rust in m'n hoofd daarna. Even de ontspanning. Helemaal hier kan ik dat wel gebruiken want ik vind dat gepraat maar niets. Ik mis ook m'n vriendin en het even knuffelen en tegen haar aanliggen. Ook zo even ontspannen. Ik ga haar zeker de eerste 3 weken nog niet zien.

Wat knap Lotte.
Ik snap dat je het zwaar vindt maar houd vol. Het wordt echt makkelijker. Ik ga dag nu naar al die tijd ook merken. Aan het begin van je gelukkig snel af. Houd het vol! Ik vind het nu hek moeilijk om geen eetbui met de paaseitjes te krijgen ik hoop dat het nu jou goed gast. Ik hoop ook dat je je vriendin snel mag zien. Vinden ze dat op de groep niet gek?

En hoe gaat het met je, Evert?

Wat is er veel gebeurd Lotte. Wat goed dat je nu deze hulp krijgt. ik hoop echt voor je dat het snel gaat helpen. Houd vol!

Dank je