Is dit een eetstoornis?
Helloo, ik vraag me af of wat ik heb een eetstoornis is. Ik heb hier al vier jaar lang last van alleen zit nu in een soort terugval. Ik ben bijna 10 kilo afgevallen en heb nu dus weer een te laag bmi. Ik hou elke dag mijn calorieën bij, die moeten onder d'r duizend zijn anders flip ik volledig en ga soms overgeven na het eten, of hou ik het de volgende dag op 600 ofzo. Vaak eet ik alleen kwark met muesli, een broodje, wat fruit en natuurlijk normaal avond eten (waarbij is zo weinig mogelijk calorieën opschep). Ik word zo gek van mezelf, ik durf soms niet eens één stukje chocola te eten! Vooral in de vakantie is het erg en tijdens school is het moeilijker. Maar ik wil nog steeds afvallen en vind sommige delen van mijn lichaam echt te dik. M'n familie maakt zich zorgen, dat is wel duidelijk, al laten ze dat niet merken, wat mij best wel pijn doet, ze laten het allemaal maar gebeuren.. Is dit een eetstoornis? Help me ..
Reacties
plaats reactieDoe de test op deze site
jemig een stukje chocolade kan wel hoor ik zou wat meer chips en alles gaan eten..
Hi,
Ik weet niet alles van eetstoornissen maar ik heb er zelf ook een. Aan jouw bericht te lezen heb je duidelijk een eetstoornis, waarschijnlijk een combinatie van Anorexia en Bulimia. Uit je bericht maak ik op dat je het liefst wel wilt dat de mensen in je omgeving hier iets over weten, als ik jou was zou ik proberen een gesprek met je ouders/vertrouwenspersoon te hebben. Je vertelt ze wat je dwars zit en dat je denkt dat het niet normaal is. Vraag om hulp, dat is echt de enige tip die je kan geven. In het begin is het heel moeilijk om te accepteren dat het zo niet langer kan, maar ik kan je 100% garanderen dat je je beter voelt na het gesprek. De band met je ouders zal er ook sterker door worden en jouw zelfbeeld ook.
Ik hoop dat dit je helpt,
succes,
Mina :)
Ja dit is een eetstoornis en wat goed van je dat je dat zelf ook begint te zien. Ik hoop ook dat je begrijpt dat je hier zelf moeilijk uit gaat komen en dat het nu tijd is om prof. hulp in te schakelen. De eetstoornis is een resultaat van andere onzekerheden. Je bent misschien onzeker over jezelf (zelfbeeld) misschien stel je wel hele hoge eisen aan jezelf (perfectionist) of is er nog een andere oorzaak. Die oorzaak moet je eerst aan gaan pakken. Dan krijg je de controle terug die je nu kwijt bent. Als je controle krijgt over je eigen beslissingen dan gaan de gedachten over het eten ook minder worden. Maar dit moet je doen met hulp en als je familie je daar in kan ondersteuning is dat wel heel erg fijn. Vertel hun wat je voelt en vraag om hulp. Daar is familie voor. Maar als zij niets ondernemen doe het dan toch zelf. Want het gaat om jou!!!
Wauw heel erg mooie berichten hebben jullie geschreven. Ik denk dat ik het eens aan m'n moeder ga vertellen. Meestal houdt de gedachte dat ik geen écht probleem zou hebben me tegen. want dan denk ik: 'ik heb net toch chocola gegeten, dus ik heb helemaal geen eet probleem'. Maarja dan heb ik toch spijt van die chocola én ik hou de calorieën wel onder de 1000, of heb ik net overgeven. Misschien is dat toch een beetje raar.. Heel erg bedankt voor jullie lieve berichten. <3
Hoi,
Ik weet hoe je jou voelt..
Ik heb namelijk ook dat probleem...
Ik ben nu in behandeling voor depressie in een ziekenhuis...
Toch lukt het me om weinig te eten maar..
alsjeblief zoek ook hulp !
Heb je inmiddels met je moeder kunnen praten? En hoe is dat gesprek gegaan?
Maar los van dat: je plaatste het berichtje en hebt vragen bij wat je voelt en meemaakt. Heel herkenbaar. Toen ik dat zo voelde, ben ik (samen met mijn moeder) naar de huisarts gegaan. En maar gezegd waar ik mee zat.
De huisarts heeft me uiteindelijk heel erg kunnen helpen en gezorgd dat ik (met hulp van anderen) weer anders met eten om kon gaan.
Dat vond ik allemaal ook best wel eng. Maar nu ben ik niet meer de hele dag met eten bezig, voel me fitter en kan ook weer genieten van andere dingen.
Ik wens je veel succes!
Ik heb nog steeds geen gesprek gehad.. Ik val niet echt meer snel af, ook al hou ik nog steeds m'n calorieën op ongeveer 1000. Ik blijf mezelf de hele tijd vertellen dat ik niet echt iets heb, omdat het er ook vaak boven zit. Misschien stel ik me maar aan. Durf nog steeds niet iets te zeggen tegen m'n moeder eigenlijk. Ik zit er best wel mee, maar ik wil gewoon écht niet aankomen. Xxxx