Hoii allemaal,
Ik ben kind of obsessed met eten/niet. In de brugklas begon dit een beetje. In eerste instantie had ik er nog niet ontzettend last van, maar momenteel zit ik in de vierde en het maakt me gek. Ik ging vroeger in de tweede/derde proberen niks te eten/maaltijden skippen. Dit pakte vaak verkeerd uit. Als ik thuis kwam van school was de drang naar eten zo groot dat ik een heel pak koekjes at. Hierna ervaarde ik altijd een heel erg schuld gevoel, vreselijk altijd. Ik composeerde niet, dus ben gestopt met deze manier van af proberen te vallen. Was vrij zinloos namelijk. Een tijdje at ik weer vrij normaal, maar afvallen wilde ik nog altijd al te graag. Ik was ook wat aangekomen (van 51 naar 54 kilo), dit vond ik wel echt te veel. Ik begon met overgeven.. dit was wel next level vond ik. Ik zei ook tegen mezelf voor de een keertje, morgen niet meer doen. Dit was natuurlijk niet zo het geval.. overgeven was de nieuwe optie voor mij! Inmiddels kan ik niet meer zonder, ik ben een soort van verslaafd (doe het zo’n 1 tot 5 keer per dag, sinds 5 maanden). Ook ben ik gestopt met frisdrank/vruchtensap drinken en koekjes etc eten. Ik sla tegenwoordig mijn lunch over en op een of andere manier gaat het mij zo goed af. Nog nooit hield ik het gemakkelijk vol. Ik ben in 4 weken tijd van 53 kilo naar 48 gegaan (ik ben 1,65m lang). Mijn doel is momenteel 45kg, maar eigenlijk ligt mijn doel nog lager. Ik ben zo obsessief er mee bezig, ik kijk ook vaak op sm naar dunne meisjes enzo. Dit inspireert, triggerd en motiveert mij. Ik durf niet meer in mijn bikini te lopen en ik ben bang dat mensen merken dat ik afgevallen ben (merk je dat denk je? vijf kilo verschil). Ik heb wel het idee dat mijn ouders er elk moment achter kunnen komen dat ik braak na het eten (ben ook super lang op de wc enzo). Verder ben ik eigenlijk helemaal niet gelukkig. Ik heb last van zelfmoordgedachten en ik haat mezelf intens. Wat moet ik doen en heb ik iets ergs? Lfs (ben 15 btw)

16 feb 2019, e