klinkt als een afschuwelijk irritante situatie moet ik zeggen.
misschien kun je als laatste eens wat foto's meenemen wanneer je bij haar bent, zorg mss dat ook fammilie en andere, niet te magere, mensen erbij zijn. dan gaan jullie over de foto's en zetten erbij wie welke mooier vind. zo kun je zien hoe ernstig het is ; stel dat ze een heel erge anorexialichaam kiest. tja dan is er serieus werk aan haar.

je moet uit haar krijgen waarom ze dit eigelijk doet.
is het om dun te zijn omdat alle anderen ook dun zijn?
is ze onzeker? maar waarover dan juist?
geef haar bijvoorbeeld een BMI grens zodat ze niet onder de Bijvoorbeeld 19,5 mag gaan. en zorg dan dat ze dat ook daadwerkelijk volgt.
jullie zullen samen een oplossing voor haar onzekerheid moeten zoeken.
als het te erg blijft of ze er niet op in wil gaan en verder doet, dan moet je professionele hulp inschakelen. haar bij zo'n verblijf of zo inschrijven.

sowieso veel sterkte en geluk!

L

Ik heb haar al eens foto's laten zien van mensen met een 'normaal' lichaam en die vind ze ook normaal....laat ik haar een foto zien van een dun iemand...zoals van die modellen die zo dun zijn...en dat vindt ze dan mooi en wilt ze dan graag hebben.
De reden dat ze het doet is inderdaad omdat ze onzeker is en omdat ze foto's van vroeger terug keek en zichzelf weer zo dun zag (ze had op haar 15e anorexia gehad) en toen vond ze zichzelf opeens te dik terwijl ze een dun lichaam heeft.
wat haar BMI is weet ik zo niet...weet alleen dat ze 1.65 is en ong 48-50 kilo weegt...terwijl ze eerst gewoon netjes 55 kilo woog.

Nja het probleem met hulp is...ze is te koppig en neemt geen hulp aan en haar dan in zon huis of therapeut te sturen zal niet in dank afgenomen worden.
We zijn al wel van plan om een interventie te doen met haar vrienden en familie zodat ze misschien ziet wat voor impact het ook op ons heeft

Het belangrijkste is dat je haar probeert te begrijpen en niet boos op haar wordt, dan vertelt ze je helemaal niks meer. Ik zou professionele hulp zoeken, want ik denk niet dat je haar zomaar om kunt praten.

Ik kan alleen zeggen hoe ik zou hebben gewild dat de mensen er in mijn omgeving mee waren omgegaan, en dat is vooral niet veroordelen. Het is belangrijk om je zorgen te uiten maar niet op een manier waardoor ze zich schuldig kan voelen. Probeer met haar te praten. (dus niet haar ompraten met redenen waarom ze moet eten, maar dus zeggen dat jij je zorgen maakt, of vragen naar hoe het met haar gaat, en dan geen genoegen nemen met 'het gaat goed')
Zeg vooral niet, dat ze maar weer gewoon moet gaan eten, want ze doet het echt niet expres.

Verder vind ik het wel heel goed dat je het aan haar omgeving hebt verteld, maar het is misschien wel belangrijk om te onthouden dat het ook van haar af hangt wat er gebeurd, Evt. behandelingen zijn vaak een stuk effectiever wanneer de motivatie vanuit iemand zelf komt, en niet omdat het moet van iemand anders.

Naja, dit is wat ik zou doen, natuurlijk kan professionele hulp inschakelen nooit kwaad, dan ligt het probleem in ieder geval bij mensen die ervoor geleerd hebben. Misschien fijn voor jouw gemoedsrust.

@xjustme
ik ben ook niet boos op haar want daar kom je nooit nergens mee. wil het inderdaad begrijpen en hopen dat ik haar kan helpen en zorgen dat ze inderdaad professionele hulp aanneemt. maar wil haar niet laten merken dat het mij niks boeit dus ik probeer haar altijd wel te laten zien hoe goed ze er uit ziet en dat er niks aan hoef te gebeuren.
Vanavond probeer ik samen met haar beste vriendin met haar te gaan praten zodat er 2 mensen zijn die veel om haar geven haar willen helpen en zeggen dat ze hulp moet gaan zoeken en dat wij haar daarbij zullen helpen.
Maar ben bang voor haar reactie en als ze nee zegt kan je haar moeilijk dwingen

@xjustme
ik ben ook niet boos op haar want daar kom je nooit nergens mee. wil het inderdaad begrijpen en hopen dat ik haar kan helpen en zorgen dat ze inderdaad professionele hulp aanneemt. maar wil haar niet laten merken dat het mij niks boeit dus ik probeer haar altijd wel te laten zien hoe goed ze er uit ziet en dat er niks aan hoef te gebeuren.
Vanavond probeer ik samen met haar beste vriendin met haar te gaan praten zodat er 2 mensen zijn die veel om haar geven haar willen helpen en zeggen dat ze hulp moet gaan zoeken en dat wij haar daarbij zullen helpen.
Maar ben bang voor haar reactie en als ze nee zegt kan je haar moeilijk dwingen

Je kan haar inderdaad niet dwingen. Maar voor haar is het heel belangrijk dat ze weet dat jullie er voor haar zijn en als ze dan zelf echt hulp wil, is het makkelijker voor haar om naar jullie toe te gaan, want jullie weten het al. Ik hoop voor je dat ze wel meteen al hulp wilt, want dat is wel echt nodig. Maar als ze vanavond nee zegt, moet je haar even de tijd geven. Het is iets waar ze al zo lang aan vast houdt, dat geef je niet zomaar op.

Wat vervelend voor je vriendin... En voor jou!
Jij maakt je heel erg zorgen om je vriendin, en dat snap ik ook heel goed.
Laat haar eens een boek lezen waarin meisjes ook anorexia hebben. Bijvoorbeeld: Hoe overleef ik mezelf?
Of: Dik in mijn hoofd.
Vraag haar eens om een touw te pakken en vraag eens hoe dik ze haar arm vind. Waarschijnlijk veel dikker dan in het echt. Daarmee laat je zien dat ze helemaal niet zo dik is als ze werkelijk is.
Als je vriendin nog niet om is en nog steeds probeerd af te vallen praat dan met haar ouders over een kliniek voor kinderen met anorexia. Daar kunnen deskundige haar helpen met haar probleem.

Hopelijk heb je er wat aan! :-)

Ik wou jullie even mededelen dat het gesprek gisteren goed gegaan is.
In het begin schrok ze er heel erg van en was ze overstuur/boos en het overviel haar een beetje.
Dit 1e gesprek verliep moeizaam omdat ze alles ontkende en verklaarde dat ze genoeg at enz terwijl dit niet zo was.
Dit gesprek was dan ook best snel voorbij met haar huilend en boos

toen een hele avond er niet meer over gehad...tot we in bed lagen...toen begon ze met praten.
Dat ze me niet meer vertrouwde omdat ik achter haar rug om met haar vriendin erover gehad hebt.
Heb toen uitgelegd dat we het deden om haar te helpen etc
Daarna begon het haar door te dringen en begon ze me gelijk te geven...niet van je hebt gelijk maar in haar eigen doen en laten.
We hebben een afspraak/belofte gemaakt dat ze eerst probeert er zelf uit te komen door te zorgen dat ze elke dag brood mee naar huis neemt en dat ze soms ook een avondje zichzelf mag verwennen met een zak chips of een reep chocolade en dat soort dingen omdat van 1x eten word je niet dik.
Mocht ze er niet zelf uit komen dat ze dan samen met mij hulp gaat zoeken.
Dit geeft voor mij wel aan dat ze zelf ook beetje in ziet van...heey misschien hebben ze wel gelijk...

dus ik hoop dat ze zich aan de belofte houdt en natuurlijk dat het haar zelf lukt want hulp zoeken vind niet iedereen fijn.

Ik ben blij dat het gesprek zo goed verlopen is. Ik hoop echt dat ze zich aan de belofte houdt.