Helpp plzz
Heee,
Ik probeer al best lang af te vallen, alleen dit mislukt vaak. Als ik ben afgevallen, dan komt dat er snel weer aan. Momenteel braak ik ook minstens 1x per dag (soms wel 5x op een dag).. braken geeft mij een heel fijn gevoel, omdat ik me niet meer zo schuldig voel als ik heb gebraakt. Ik doe dit daarom ook zo vaak mogelijk. Ik heb verder geen eetbuien ofzo, ik eet soms wel veel.. maar niet zo veel dat je een eetbui kan noemen. Als ik te veel heb gegeten of überhaupt gegeten, probeer ik dus overtegeven. De laatste tijd doe ik niet meer aan lijnen, wand dat mislukte 24/7. Vaak werkte het voor een korte periode goed en daarna juist averechts. Ik weet alleen niet zo goed wat ik hiermee moet.. ik ben namelijk wel vang voor de klachten die bij braken kunnen komen kijken. Ik heb zelf verder ook een schaamte met eten. Als ik in het openbaar eet van mensen, die ik wat minder lang ken ofzo of me niet heel prettig bij voel, dan eet ik liever niet. Ik weiger dan ook altijd eten als mensen het me dan aanbieden, maar dag vinden ze vaak raar. Ik erger me hier heel erg aan! Ik had zelf ook een keer te maken met heftige uitdroging, omdat ik een paar dagen zat opgescheept bij mensen waar ik me miet prettig voelde om te eten. Deze mensen maakten zich toen heel erg zorgen. Ze gingen er heel erg opletten dat ik dronk en at, maar dat blokkeerde mij alleen nog maar meer. Ik wordt hier best wel gek van, maar ik weet niet zo goed wat ik er mee moet. Ook ben ik 24/7 bezig met het vergelijken met andere mensen, die slanker en mooier zijn. Ik wordt hier alleen nog maar onzekerder van en het triggerd me een beetje. Ik durf hier verder niet met m’n ouders over te praten, ik probeer het te verbergen voor ze. Ik schaam me er best wel voor. Ook heb ik vaak zelfmoord gedachten. Ik vraag me vaak af waarom ik eigenlijk leef. Ik heb al heelvaak bijna de neiging gehad zelfmoord te plegen, maar ik was ook weer bang. Verder denk ik bij alles wat ik zie / doe aan eten. Het lijkt wel een obsessie te zijn voor mij. Weten jullie misschien wat ik heb / moet doen? Ik weet het echt niet meer. Xx
Reacties
plaats reactieIk denk zelf dat je anorexia heb en dat is niet best, omdat het jaren kan duren voordat je er van af komt en zelf schaad je lichaam er erg mee en het verkort je levensduur erg.Bedenk de vraag bij dingen: Zou ik een kort of lang leven willen leiden? of wil ik heel me leven afvallen? of wil ik gewoon op gewicht blijven?Zelf kom je van gezond eten minder snel aan dan ongezond eten.Zelf kan je ook een eigen eetschema maken en het opbouwen tot normale hoeveelheden(kijk op voedingscentrum) Zelf kan je ook soms bij gratis praatgroepen terecht in je gemeente of kan je cursussen doen voor een beter zelfbeeld, maar hangt er vanaf per gemeente.Succes en zeg maar als je meer tips of advies wilt.
Hey anoniem!
Zo te lezen zit je flink verstrikt in een negatieve spiraal van (niet) eten, braken, de wens om af te vallen wat niet lukt zoals je wilt en heb je terugkerende gedachten over zelfmoord. Als ik het goed begrijp ben je erg onzeker over jezelf en heb je de overtuiging dat anderen veel mooier, leuker en slanker zijn dan jij bent, klopt dat?
Ik vind het heel erg verdrietig en rot voor je dat je je zo voelt. Dat moet vast heel erg zwaar zijn en je zult je vast eenzaam en alleen voelen met je struggles, klopt dat?
Ik vind het heel dapper en moedig van je dat je hier om hulp en advies komt vragen.
Zoals je zelf al aangeeft, ben je flink geobsedeerd door je uiterlijk, gewicht en voeding en zit je echt niet lekker in je vel. Alle reden en recht om hier hulp voor te zoeken.
Ik raad je dan ook aan om hier zo snel mogelijk hulp voor te vinden.
Ik lees dat je het niet met je ouders durft te bespreken. Heb je daar een speciale reden voor? Zijn er andere volwassenen in je omgeving met wie je hier wel over durft te praten? Je kunt bijvoorbeeld naar een goede kennis gaan, of je mentor of vertrouwenspersoon op school. Zij kunnen met je meedenken wat jij nu nodig hebt om weer gezond en gelukkig te worden.
Tot slot; je hoeft je echt niet te schamen voor waar je nu mee zit. Er zijn heel veel jongens en meiden die hier ook mee zitten en hier niet over durven te praten. Ik hoop dat je de moed bij elkaar kan verzamelen om dit wel te bespreken met je ouders of andere volwassenen, zodat jij weer gezond en gelukkig wordt. Dat gaat je lukken!
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Liefs, sterkte en succes!
Amy